Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 21

21
borða, hún vildi vist, helzt láta hann sitja við borðið
með honnm sjálfum! Jú, jú, ekki nema. það þó! Hann
gat ekki neitað henni þá, hún leit sakleysislegu
augunum á hann og sagði: „Mamma sagði, að
Jesús vildi láta gefa fátækum, og hann hefði einu
sinni sagt:„það, sem þjergjörið minum minnstu bræðr-
bm, það hafið þjer gjört mjer“. Og þessi drengur er
sjálfsagt einn af minnstu bræðrunum. Yiltu ekki
gefa Jesú Kristi?“ spurði hún svo og leit á hann
bieð þessum undurfögru barnsaugum, sem hann gat
varla staðizt.
„Jæja, þú um það“, sagði hann svo.
Vildi hann gefa Jesú Kristi nokkuð? Hafði
hann nokkuð til að gefa? — Kærði Jesús sig nokk-
uð um hann? — Hirti nokkur um hann? — Nei,
hann var einmana, hafði verið það frá því hann
bmndi eptir sjer, — og hvaða ástæðu hafði hann
til að skipta sjer af fólki? — Nei, hann sigldi sinn
sjó einn, — einn.---------
Rósa litla horfði á eptir frænda sínum, er hann
hvarf inn í herbergið. Það var ekki til neins að
gjöra neitt frekar, — hún þorði það heldur ekki, —
hann var svo óttalega reiður á svipinn! Ó, ef hún
gæti nú hlaupið til mömrnu og sagt henni allt,
e*ns og einir sinni, þá tæki mamma hana í fang
sjer og kyssti hana og bæði Guð að blessa hana!
Já, en nú átti hún enga mömmu! Hún flýtti sjer
Ót í garð, sem var við húsið? og settist þar í horn