Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 27

27
Flestii tekur þetta barn uppá! Ætli það sje
ekki rjettast að láta hana fara með vöndinn? Hann
var nú kanske helst til afundinn við hana stundum.
— „Jæja farðu með hann“.
„Elsku frændi, skelfing ertu góður, jeg ætki
að kyssa þig fyrir, en livað hún Anna verður nú
„Hvað ertu með, bani ?“
S'öð. J>að er ekki gaman að liggja veikur, frændi,
hefir þú nokkurn tima verið veikur? Og svo er
hún svo fátæk, þú heflr aldrei verið fátækur frændi".
Það var nú helzt að segja!
„Jæja, farðu nú, mjer lejðist þetta mas“.