Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 18

18
„Jú, á sinn hátt".
„Á sinn hátt, hvað er það?“ sagði Rósa hugs-
andi. „Hildur biður þú ekki kvöldbæn?"
„Jeg veit ekki, jeg er nú svo gömul“.
„Má gamalt fólk ekki hiðja Guð? Mamma
sagði að allir ættu að biðja Guð“.
„Já, jeg bað kvöldbæn þegar jeg var barn“,
sagði Hildur, „en nú skaltu ekki vera að hugsa um
það, heldur fara að sofa“.
„Jeg sef illa ef jeg bið ekki þegar jeg er hátt-
uð. Hildur, nú skulum við biðja báðar.“ Hún fói'n-
aði upp litlu höndunum og sagði: „Kæri faðir, jeg
ætla að sofna í þínu nafni. Yertu hjá okkur í
Jesú nafni“.
Hildur sneri sjer undan og þerraði tár úr aug-
um sínum. En hvað þetta barn var ólikt þeim
börnum, sem hún hafði þekkt áður.
Stundu siðar var Rósa litia stein-sofnuð.
Hildur gamla stóð við fótagaflinn á rúminu
og horfði á hana.
„Blessað barnið! Betur að þú þyrftir aldrei
að sjá annað en sólskin bliðunnar, þú hefir ekki
farið varhluta af því hingað tiL“.
Svo slökkti Hildur gamla ljósið, og brátt voru
allir í fasta svefni.
II.
Það flaug eins og eidur í sinu um kaupstað-
inn að Jóhann verzlunarstjóri væri búinn að taka