Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 24

24
Veslings Rósa varð alveg ráðalaus. Hvað átti
hún að gjöra? „Mafnma sagði, að jeg ætti að segja
satt og kannast við það, sem jeg gjörði Ijótt, jeg
fer til frænda og segi honum þetta“.
Með skjálfandi hendi opnaði hún skrifstofu-
dyrnar. Jóhann sat við borðið niðursokkinn í lest-
ur og veitti því enga eptirtekt, að hún kom inn.
„Frændi, frændi", hvíslaði hún kjökrandi, „jeg
kem til að segja þjer nokkuð, — sem — sem jeg
gjörði ljótt —*
„Nú, hvað er það?“ Hann bar ört á, hann
hafði engan tíma til að sinna þessu kvabbi.
„Æ, jeg — jeg — við Rakki vorum að leika
okkur í fínu stofunni, og þá komum við of hart við
borðið — og — og stóra myndin datt og brotnaði.
Viltu fyrirgefa mér það?“
Hún afsakaði sig ekkert, en stóð þarna niður-
lúc og rjóð og beið svars.
„Hver leyfði þjer að vera í stofunni?"
„Enginn“.
„Hvað áttirðu þá með það? Jeg vil ekki hafa
neinn gauragang í húsum mínum, skárra er það að
brjóta myndina. Veiztu hvað hún kostar?"
„Nei.
„Jæja, það er komið sexn komið er, en það
segi jeg þjer, að ef þetta kemur fyrir aptur, þá —“
„Ætlarðu ekki að borja mig fyrir það, frændi?
Pað á að berja óþekk börn“,