Heimilisvinurinn - 01.05.1905, Blaðsíða 56

56
hjelfc sjer í runn, sem var ofarlega í henni. Úlfald-
inn æddi í kring um gryfjuna; neðst í giyfjunni var
höggormur, reiðubúinn til að ráðasfc á hann, ef
hann fjelli niður, og nokkrar mýs voru að naga
sundur runninn, sem hann hjekk í. Þrátt fyrir
allt þetta, fór hann að tina ber, sem uxu á gryfj-
barminum, og hirti ekki um að ná í traustari
grein. — —
Yinur minn, er ekki þetta greinileg dæmisaga?
Líf mannsins hangir á veikum þræði, sem tönnur
tímans naga daglega; en maðurinn hirðir ekki þótt
Satan sitji í djúpi glötunarinnar og bíði eptir að
þráðurinn slitni, og þykist hafa nægan tíma til að
tína allskonar skemmtana og ljettúðar ber, — en
engan tíma til að efla sáluhjálp sína með ófcta og
andvara.
Ef maðurinn vaknar, þá er þetta ekki lengi að
breytast. ?á segir hann: „Hvað sem það kostar
og hvað sem fólk segir, þá verð jeg að sjá sál
minni farborða".
Hefir þú sagfc það? — Lát það ekki dragast!
— Lífið er alvara. — Lífsiiis lilið er Jröngt.