Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Blaðsíða 81

yður upp í hendurnar það skapandi afl, sem þér getið haft til þess
að efla og styrkja yðar innri mann. Stjórnin á huganum er alveg
óniissandi. Þar næst verðið þér að hafa stjórn á líkama yðar
eða með öðrum orðum: hafa stjórn á orðum yðar og gerð-
um. Margvíslegt böl hefir leitt af því, að menn hafa ekki haft
taumhald á tungu sinni, hafa vanið sig á hugsunarlaust mas og
málæði og haft oft og einatt meiri eða minni þvætting, hver eftir
öðrum. Hversu oft þykjast menn hafa hitt eða þetta að segja í
fréttum, jafnvel þótt þeir viti í rauninni ekki, hvort nokkur fótur er
'fyrir því. Og þá er stundum ekki verið að hugsa um, þótt það
kunni að vera illkvitnislegt í annara manna garð, eða einhverjum
fremur til hnjóðs en hróðurs. Eitt af hinum andlegu lífsskilyrðum
þess manns, sem leggur inn á veginn, er það að honum auðnist að
hafa taumhald á tungu sinni. Ekkert særandi orð, ekkert stygðar-
yrði, ekkert gáleysishjal né reiðiyrði má þeim manni líða af vör-
um, sem hefir helgað sig þjónustunni. Hann rná aldrei reyna til
að svala sér á óvinum sínum í orðum. Því að sú hugsun, sem særir
af ásettu ráði á ekki heima í ríki kærleikans.
Þegar maðurinn hefir öðlast stjórn á huga sínum og líkama,
verður hann að kosta kapps um að tileinka sér hina hæfileikana, sem
eftir eru. Þeir eru honum allir nauðsynlegir til þess, að hann geti
gengið veginn. Fyrst er þolgæðið, þessi öflugi eðliskostur, sem
gerir menn færa um að mæta hverjum erfiðleikanum á fætur öðr-
um, standa gegn kjarkleysinu og mögla ekki þó á móti kunni að
blása. Hver sá niaður, sem vill ganga veginn á enda, verður að
hafa þolgæði, þennan mikla hetjukost, til brunns að bera. Þá er og
umburðarlyndi mönnum nauðsynlegt. Það má þó ekki vera sú
tegund umburðarlyndisins, sem felur í sér lítilsvirðingu og kemur
mönnum stundum til að hugsa eitthvað á þessa leið, þegar um skiftar
skoðanir er að ræða: »Eg hefi á réttu að standa, en þið megið
sannarlega vaða áfram í villu og svima fyrir mér, ef ykkur lystir.
79