Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Blaðsíða 74

Takmarkið.
Takmark það, sem vegurinn liggur að, er það að koma sál manns-
ins í fullkomna samvitund við guð, að hún og guð verði eitt, ekki
aðeins á bænarstundum trúrækninnar, eða hrifningar augnablikum
dulsæisins, heldur að sál mannsins öðlist þetta vitundarsamband
smám saman, unz það er orðið svo ríkt, að sálin finnur, að hún og
allsherjarlífið er eitt og að hún getur ekki orðið viðskila við það.
Þetta er takmarkið. Vér finnum, að það er sveigt að þessu, þar
sem sagt er: »að þekkja guð er hið sanna líf«. Þá er ekki um
nokkra trú að ræða eða sannfæring um tilveru guðs, heldur þekk-
ing. Og í þessari þekking er fólginn ódauðleiki mannsins. 1 hinum
fornu helgiritum Gyðinga er sagt, að guð hafi skapað manninn í
mynd sinnar eigin eilífðar. Og hinn nafnkunni kristni biskup Am-
brosíus sagði þessi sérkennilegu orð við einn af lærisveinum sínum:
»Þú skalt verða það, sem þú ert«. Orð þessi sýnast fljótt á litið
vera hin mesta fjarstæða, en þau fela samt í sér guðdómlegan
sannleika. Því að þú verður að öðlast meðvitundina um það, sem
hið guðræna eðli þitt hefir í sér fólgið. Ef þú hefðir ekki guðdóms-
fræið geymt í sál þinnj, gæti hið guðdómlega blóm aldrei sprungið
þar út. En það er unt, sökum þess að guðdómsfrækornið er fólgið
í hjarta hvers einasta manns. Takmarkið, sem þeir menn hafa sett
sér, er hafa lagt inn á veginn, er að komast í fullkomið vitund-
arsamband við sjálfan guð.
Skifting vegarins.
Veginum er skift í þrjá kafla í hinum kristnu fræðum; en í fræð-
um Brahma- og Búddatrúarinnar er honum skift í tvo kafla eða
skeið. Það liggur þegar í augum uppi, að heiti þessara kafla í hin-
um austrænu og vestrænu trúarbrögðum benda á samskonar reynslu
meðvitundarlífs, sem er tekið að glæðast. I hinum kristnu fræðum
72