Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 33

kynstofns, er vér tilheyrum og var nefndur Tiu eða Zio, er síðar
breyttist í Tý eða Týr.«
»Imynd vevu hans.«
Hugmyndin um guð föður hefir í öllum trúarbrögðum alið af sér
hugmyndina um »son« guðs, óskmög drottins allsherjar eða »meðal-
gangarann milli guðs og manna«. Hugmyndin um »soninn« hefir
og orðið til þess að tengja hugi og hjörtu mannanna enn þá traust-
ari kærleiksböndum við höfund tilverunnar en ella mundi. Þessar
tvær hugmyndir, hugmyndin um guð föður og um guðssoninn, hafa
fylgt hvor annari og fullkoninað hvor aðra frá alda öðli eða svo
*
langt sem séð verður inn í fortíðina. 1 sumum trúarbrögðum, t. d.
í höfuðtrúarbrögðum Indverja, kristinna manna og Forn-Egipta, er
»meðalgangarinn« skoðaður sem önnur persóna hinnar guðdómlegu
þrenningar. Hins vegar skoða t. d. Parsar hann og Múhameðstrúar-
menn að eins sem óskmög föðursins, eða spámann, er stendur öll-
um öðrum mönnum framar.
En hvort sem hann er skoðaður sem þriðjungur guðdómsins eða
ekki, þá verður hann samt í augum hinna trúuðu sem sá, er opin-
berar þeim eðli föðurins með fullkomnasta hætti, sem ímynd veru
hans og trúarleiðtogi mannanna. Trúarleiðtoginn er og í augum
þeirra frumgróður mannkynsins, sem sýnir hvert bræðrum hans er
ætlað að ná, það er að segja: að komast í samvitund við höfund
tilverunnar, eða öðlast þekkingu á guði, sem trúarbrögðin segja að
sé hið eilífa líf. En þess ber að gæta, að jafnvel þótt trúarleiðtog-
inn, hver sem hann nú er, hafi opinberað fylgismönnum sínum hinn
fullkomnasta sannleika, sem menn fá skilið um guð og vilja hans,
þá halda öll trúarbrögð því einrónia fram að heita má, að faðir-
inn muni aftur »leiða hinn frumgetna inn í heimsbygðina«, eins og
heilög ritning kemst að orði um Hrist. (Hebr. 1, 6.). Þess vegna
er hugniyndin um endurnýjun hinnar guðdómlegu opinberunar alt af
31