Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Síða 83

Fyvsta vígslan.
En í hverju er þessi vígsla fólgin?
Hún er fólgin í því, að meðvitund lærisveinsins er hafin á hærra
stig, leidd inn í nýja veröld, sem honum er unt að rannsaka og
afla sér rækilegrar þekkingar á. Það er þetta, sem átt er við, þegar
sagt er, að einhver hafi tekið vígslu eða verið »innvígður«. Og
lærisveinninn verður þá fyrst fær um að taka vígslu, þegar honum
hefir auðnast að hreinsa hugarfar sitt að mestu leyti og meðvitund
hans hefir náð svo miklum þroska, að hún er fær um að starfa
í hinum huldu heimum tilverunnar, alveg eins og á jarðnesku til-
verustigi. Verður þá lífsreynsla hans miklu fjölbreyttari. Skynjunar-
svið hans hefir orðið víðáttumeira, svo að hann sér og skilur
margt, sem hann hafði áður að eins óljósan grun um eða þreifað
eftir í blindni. Þær eru fjórar, vígslurnar, sem lærisveinninn verður
að taka, áður en hann nær meistarastiginu með fimtu vígslunni.
Undirbúningur: Onnur vigslan.
Eg hefi nú nefnt þá eðliskosti, sem lærisveinninn verður að hafa
öðlast, áður en hann fær tekið fyrstu vígsluna. Þegar hann hefir
tekið hana, verður hann að gefa sig allan við því að fullkomna hið
mannlega eðl' sitt Tekur það all-oftast ærinn tíma og reynir mjög
á þolinmæði hans og þrautseigju. Hann verður nú að þroska hjá
sér hvern eðliskostinn eftir annan til fullnustu, einn og einn í senn,
en ekki að eins að nokkru leyti, eins og á meðan hann var á
reynsluskeiðinu. Svo er það þrent, sem hann verður að vinna bug
á, áður en hann tekur næstu vígslu.
Hann verður fyrst að fá upprætt efann hjá sér. Það er þó ekki
svo að skilja, að hann megi ekki vera í vafa um það, sem hann
þekkir ekki, því að honum er nauðsynlegt skynseminnar vegna að
vera í efa um þá hluti, sem hann ^etur ekki gengið úr skugga um,
n 81
t