Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1920, Qupperneq 82

Eg veit að þið lifið í vanþekkingu, en hvað ætli eg sé að reyna
að koma vitinu fyrir ykkur«. Þetta getur miklu fremur kallast fyrir-
litning en umburðarlyndi. Umburðarlyndi er ekki aðeins fólgið í því
að viðurkenna, að hver maður hafi fulla heimild til þess að líta,
hvaða augum sem hann vill á hlutina, heldur, að oss má ekki detta
í hug, að það sé skylda vor að skifta oss af því hverju menn trúa
eða hugsa. Hins vegar megum vér bjóða hverjum sem vill að rétta
honum hjálparhönd, ef hann á annað borð er hjálparþurfi. En vér
niegum ekki láta oss sárna það, þótt hjálpartilboði voru sé hafnað,
og megum aldrei reyna til að troða hjálp vorri né leiðbeiningum'
upp á nokkurn rnann eða kúga hann til hlýðni við oss. Þetta er
það umburðarlyndi, sem krafist er af þeim mönnum, er vilja gerast
lærisveinar meistaranna. Þessu umburðarlyndi fylgir friður, í stað
þeirrar úlfúðar, sem nú ríkir helzt til víða. Þar næst er trúin, —
það ?r að segja trú í hinni réttu merkingu, sannfæring lærisveins-
ins um sitt guðræna eðli. Þessi trú, — þegar hún er orðin öflug
— gerir hann færan um að sigrast, jafnvel á hinum mestu erfið-
leikum, er verða kunna á vegi hans og hann lætur aldrei hugfall-
ast, hvers konar torfærur, sem fyrir honum verða. Seinastur hinna
hugrænu hæfileika er talið jafnvægið eða hugarrósemin, sem er
söm og jöfn í sorg og gleði.
4. Þrá eftir vitundarsambandi við guð. Fjórði eðliskosturinn er
þráin eftir vitundarsambandinu við guð, kærleikurinn, er
streymir frá manneðlinu til guðdómseðlisins, og þá jafnframt skiln-
ingurinn á hinu sanna takmarki og viljinn til þess að ná því.
Þegar maðurinn hefir öðlast þennan eðliskost, að minsta kosti
að svo miklu leyti, að hann hafi sett snið sitt á skapgerð hans eða
lyndiseinkunnir og er tekinn að bera ávöxt í lífi hans, er hann fær
til þess að taka vígslu. Þá leiðir og meistari hans hann að hliðinu,
sem verður lokið upp fyrir þeim, sem knýja á.
80