Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Page 11

Þrjú kvæði.
Eftir
Davið Stefánsson frá Fagraskógi.
Krummi.
Krummi gamli er svartur
og krummi er fuglinn minn.
Krunkið eru söngvar hans
um sólina og himininn.
Krunk, krunk, krá.
Svívirtu ekki söngva þá,
er svörtum brjóstum koma frá,
því sólelsk hjörtu í sumum slá
þó svörtum fjöðrum tjaldi,
svörtum fjöðrum í sólskininu tjaldi.
Krunk, krunk, krá.
Sumum hvíla þau álög á
aldrei fögrum tón að ná,
þó að þeir eigi enga þrá
aðra en þá, að syngja,
fijúga eins og svanirnir og syngja.
Krunk, krunk, krá.
Fegri tóna hann ekki á,
og aldrei mun hann fegri ná.
í kuflinum svarta hann krunka má,
unz krumma hjartað brestur,
krumma hjartað kvalið af löngun brestur.