Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Side 23

IÐUNNl
Nú birtir yfir breiðum.
i.
Þeim norrænu görpum í gamla daga
fanst gröf eða hel engin raunasaga;
en aldrei þeir létu sitt frjálsræði falt,
það fjöregg og sigrarnir voru þeim alt.
Ef létu þeir óðul, fór eldraun um skapið,
og ættjarðarlivörfin þó beizkasta tapið;
en metinn var landflóttinn hepni til hálfs
hjá hneisunni að kúgast — að missa sín sjálfs.
Hið djarfhuga mannvalið leitaði landa
um langvegu hafs þessum fullveldisanda.
Sá andinn var gróður þinn, íslenzka þjóð,
þín auðkenni’ og hróður, þinn mergur og hlóð.
Hér fundu þeir landið í úthöfum yztu,
í ísanna fangi, við gróðrana nyrstu,
er lék sér með jarðelda og jökulflóð.
Varð jafnræði fult með landi og þjóð.
Þar gisti sú drótt að glóð og snævi,
með guði og trú við kjarksins hæfi.
Og einarðlegt þor þá öld var sýnt
og engum manndómi niður týnt.
En skift var um lieill, — og sannmál sagan
um sviðinn og snöggan frelsishagann,
landplága mörg og mæðuleg
myrkan oss fylgdi aldaveg.