Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Qupperneq 42

200
Þórunn Richarðsdóttir:
I iðunn
gluggatjöld, til að byrgja ekki úti sólskinið; og svo
gefur þetta að auki húsinu prýðilegt útlit bæði að
utan og innan. — Þriðja lífsskilyrðið, sem óvíða
þarf að kaupa dýrt hér á íslandi, er tært og gott
vatn, ekki einungis til matar og drykkjar, heldur og
til hreinlætis. Það hefir verið sagt um okkur íslend-
inga, máske með nokkrum sannindum, að við vær-
um lítið fyrir að væta á okkur líkamann. í einni
ferðalýsingu útlendings um ísland man ég eftir, að
hann var að lýsa baðstofu. Segir það sé »herbergir
þar sem heimilisfólkið borði, vinni, sitji og sofi —
yfir höfuð geri alt nema að baða sig!« I. P. Muller,
sem margir kannast við nú orðið, leggur mikla
áherzlu á það, að menn baði sig vel bæði utan og
innan — drekki vatnið líka — og segir að menn
með því að vanrækja þetta geri sig seka í afskap-
legustu afbrotum gegn boðorðum heilsufræðinnar.
Sem dæmi upp á óþverraskapinn segir hann þessa
sögu; »Einu sinni voru tvær kenslukonur að tala
saman. Ég heyrði brot úr samræðunum. .Hugsaðu
þér‘, sagði önnur, .hendurnar á honum voru eins
svartar og — hvað á ég til að taka — fæturnir a
mér!‘« — En þar held ég nú samt, að fimleika-
maðurinn hafi misskilið kenslukonuna, og að hun
hafi átt við stígvélin sin! — Annars segir Muller, að
aðalorsökin til þess, hve sjúkhalt sé í sveitum, st'
það, að menn kunni ekki að hirða á sér hörundið
fremur en óvitar.
Þessar þrjár dýrmætustu náðargjafir, loft, ljós og
vatn, getur þá fátæka heimilið veitt sér með litluin
tilkostnaði. Og eitt enn, sem hjálpar mjög til að gefa
heimiiinu fagurt og skemtilegt útlit, er blómrækt i
kringum bæina. Þætti mér ekki fjarri sanni, að bún-
aðarfélagið léði menn fyrir sanngjarnt kaup, þeim er
þess óskuðu, til þess að koma á fót smá-blómreitum
við bæina, sem konur og börn gætu síðar hirt um