Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1919, Qupperneq 82

240 Ritsjá. [IÐUNN’
hungur mannssálarinnar (Den slore hunger), sem bókin
dregur nafn af.
En hvernig á maður að svala peirri prá? Pvi lýsir Pétur
sjálfur á siðustu bls., par sem hann er að skýra frá pv>»
hversu liann haíi sigrasl á öllum raunum sínum og harm-
kvælum:
»Máðurinn verður að hefja sig liátt og vera betri en pau
hin blindu örlög, er ráða leiðum lians. Hann verður að
sjá um pað, hvaða ólán sem honum ber að höndum, aö
guðscölið liði ekki undir lok. Pað var eilifðarneistinn i
mér, sem aftur blossaði upp og bauð: ,Verði ljós!‘«
»Og ég sannfærist nú æ betur og betur um pað, að’
maðurinn sjálfur verður að skapa hið guðdómlega — bæði
á himni og jörðu. í pessu er fólginn sigur mannsins gagn-
vart liinu dauða almætti í alheiminum. Og pess vegna
gekk ég nú liér og sáði pessu byggi í akur fjandmanns
míns, svo að guð geti verið til.«
-----»Heiður sé pér, ó mannsandi. Pú gefur heiminum
sál, pú setur honum markmið. Pú ert lofsöngur sá, sem
knýr alt í einn samhljóm. Snú pú aftur í sjálfan pig. Berðu
hátt liöfuðið og auðsýndu veglyndi gagnvart hinu illa, er
pér ber að höndum. Mótlætið getur bugað pig. Dauðinn
getur afmáð pig. En eigi að síður ertu ósigrandi og eilífnr«
(bls. 247—48).
Petla er nú lifsspekin í sögunni og minnir mjög á lífs'
og lieimsskoðun skáldspekingsins franska, Guyau’s. En
söguna verða menn að lesa til pess sjálfir að geta dáðst
að og jafnvel tárast yíir pví, hversu veik og vesöl manns-
sál getur sigrast á öllum harmkvælum sínum, orðið dýrð-
leg og jafnvel guði lik rnitt i sinni sárustu neyð. — Pað er
hollur jólalestur!
Frú Björg á pakkir skilið fyrir pýðinguna, sem sjálfsag1
er all-nákvæm, pótt smáhnökrar séu hér og par á íslenzk-
unni. En hvernig á annað að vera bjá manneskju, sem
dvelur langdvölum erlendis?
Gunnar Gunnarsson: Gestur eineygði. Rvík 1917. Utg.
Sig. Kristjánsson.
Loksins er pá Gestur eineygði koruinn út á íslenzku.
Ættu nú sem flestir að kaupa hann og lesa, pótt pý'ðingm