Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1921, Blaðsíða 48

206
Svante Arrhenius:
IÐUNN-
áfram að vera aðal-atvinnuvegurinn þar, af því að
orkulindirnar, bæði af kolum og vatni, eru þar svo
litiar. England og Þýzkaland, sem nú eru einhver
mestu iðnaðarlönd heimsins, verða og að sjálfsögðu
á komandi tímum að leggja sig eftir landbúnaði
sem aðal-atvinnuvegi sínum. Ef tii vill verða stór
ílæmi í löndum þessum aftur að skóglendi eins og
á tímum Tacitusar.«
En hvað er þá að segja um þau lönd, þar sem
engin eða lítil vatnsorka er til? Eru þau dauðadæmd
um alla framtíð? Ekki heldur Arrhenius það. Hann
spáir því, að framtíðarblómans muni helzt að leita í
löndum þeim, þar sem nú eru mestu eyðimerkur
heimsins, i Mesópótamíu, eyðimörkinni Sahara og
í Miðameríku, en að aðal-orkulindin þar muni verða
sjálft sólarljósið. Þetta eru að minsta kosti »einu
löndin, þar sem sólarorkan er nægilega mikil til þess
að halda stóriðjunni við, þegar öll kol og olía eru
gengin til þurðar.«
Nær því öll starfsorka jarðarinnar heíir upptök
sin í geislamagni sólar. Nákvæmir útreikningar sýna,
að nálega 22 þús. sinnum meiri orku er safnað fyrir
í jurtum árs árlega en eytt er af kolum á sama tíma.
Mestum hluta þessarar orku er safnað í heitu lönd-
unum. Nú er, eftir að kol og steinolía eru uppgengin,.
engri annari orku til að dreifa en vindorku og vatns-
orku. Vindorkan verður aldrei notuð til stærðar-
fyrirtækja, því að hún er bæði lítil og stopul, og.
vatnsorkan nægir aðallega þeim þjóðum, sem hafa
hana í löndum sínum, og ekki mikið meira. En
aðal-starfsafl framtíðarinnar verður sólskinið:
»Geislamagni sólar má safna fyrir með speglum,.
sem hafðir eru á gufukatlinum, en hann má aftur
setja í samband við ýmiskonar vinnuvélar. Þegar
þessi sólvél er orðin nægilega fullkomin, virðist
mega nota hana meðal annars til þess, að græða