Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1921, Blaðsíða 16

174
Gilbert Parker:
IÐUNN
lit hans; en eldur brann úr augum hans undan
brúnabogununi. Skömmu síðar hófst hann máls á
þessa leið:
— Ég veit ekki, hvernig þetta byrjaði. Ég hafði
mist talsvert af húðum — stolið sjálfsagt, þarna frá
Child o’ Sin River. Jæja, hún stökk upp á nef sér
og var fljót til svara, eins og — hún A'ar alt af
bráðari og uppstökkari en ég. — Eg, ég lagði púður-
hornið mitt og whisky-flöskuna — þarna upp! —
Hann benti á helgiskrínið fyrir framan Maríu-
myndina, þar sem hann nú hafði tendrað ljósin.
Presti brá ekkert í brún við þetta, en hann horfði
á hann rólegum alvöru-augum, eins og hann vissi
alt fyrir.
Ragot hélt áfram: — Ég gáði ekki að þessu, en
hún hafði ný lagt einhver blóm þarna á hilluna.
Hún sagði eilthvað, sem snart inig illilega, og upp-
tendruð af reiði kastaði hún þessu á gólfið, kallaði
mig heiðingja og argasta trúarníðing — og ég get
ekki neitað því nú, að þetta var ekki fjarri sanni.
En þá gat ég ekki stilt inig, enda sauð enn í mér
út úr skinnunum. Eg sagði eitthvað fremur svaka-
iegt og lét eins og ég ætlaði að kremja hana sundur
— ég reiddi upp hnefana og gerði svona! — sagði hann.
Og um leið og hann sagði þetta, krepti hann hnef-
ana i tryllings-æði og koin eins og hálfgert villidýrs-
öskur úr kverkum hans. Svo þagnaði hann og Ieit
á prestinn eins og hreinskilinn strákur.
— Já, þetta var nú það sem þú gerðir. En hvað
var það svo, sem þú sagðir, og var fremur svaka-
legt? —
Hann hykaði ofurlítið við, en svo kom svarið:
— Eg sagði, að nógu púðri væri spilt á gólfið til
þess að drepa alla hev . . presta með. —
Þá brá eins og skjótu ieiftri fyrir í svip séra
Corraine’s og hann beit ögn saman vörunum. En