Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1921, Blaðsíða 4

162
Gilbert Parker:
IÐUNN
beinin, en sjálft knéð var stokkbólgið. Hann baðaði
það úr ediksblöndu og jurtaseiði, flétti síðan hjartar-
skinns-skyrtunni frá öxlinni á barninu og laugaði
hana iíka. Tannaför sáust bæði á öxlinni og knénu
og hafði stór hreysikötlur verið þar að verki, en
langar rauðar rispur voru um allan líkamann.
Maðurinn stundi mæðulega og breiddi aftur ofan
á litla limlesta kroppinn; en í þetta sinn breiddi
hann ofan á hann eltan hreindýrsfeld. Logarnir frá
viðarbálinu slógu rauðleitum, dimmum lungum um
gólf og veggi, og stóri járnketillinn, sem keyptur
hafði verið hjá Félaginu') í Fort Sacrament spjó
út úr sér gufunni í stórgusum.
Þetta var lítill og lágur bjálkakoíi með skæni fyrir
gluggunum, en leirjörð troðið í rifurnar milli bjálk-
anna. Húðir héngu með báðuni langveggjunum og
sá á þeim hæði hnífstungur og byssuför — gráar
úlfahúðir, rauðar púma-húðir, gulleitar pardus-húðir,
bjórskinn og safali; og í einu horninu var hrúga af
skinnum. Þólt nú húsakynni þessi virtust sneidd
öllum þægindum, voru þau eitthvað sérkennileg; en
þau voru frámunalega einmanaleg, þótt ekki væri
gott að gera sér grein fyrir, af hverju þetta stafaði.
— Pabbi — sagði drengurinn og gretti sig allan
í svip af sársaukanum — mig log-verkjar í allan
líkamann svona við og við. —
Faðirinn strauk fingrunum hægt fyrir neðan knéð,
eins og hann vildi klappa drengnum.
— Pabbi — bætti drengurinn við alt í einu —
hvað þýðir það, þegar maður heyrir fugl syngja á
nælurþeli? —
Veiðimaðurinn laut fullur angistar niður að drengn-
um og sagði: — Það heíir ekkert að þýða, Dómi-
nique. Slikt kemur ekki fyrir á Labradors-heiðum,
1) Hudson Bay Company.