Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1926, Page 28

190
Jakob Kristinsson: Frá Capri.
IÐUNN
ræður fyrir ríki. Þó var okkur sagt, að hyggilegast væri
það, að nefna hvorki stjórnmál né Mussolini úti á göt-
um, eða í margmenni, því að allur væri varinn góður. —
Því var spáð í Capri, að við mundum koma þangað
aftur. Lítil eru þó líkindi til þess. En fáa eða enga er-
lenda staði mundum við fremur kjósa til dvalar. Hvort-
tveggja varð okkur kært: eyjan og íbúarnir. Þeir sýndu
okkur alúð, sem ættmenn eða kynbræður. Og eyjan er
eins og draumur og á fáa líka.
Hún er einkennilega björt yfirlitum. Jötunvaxnir hamra-
veggir og háar fjallsgnípur, er alt úr hvítleitum kalk-
steini. Grænar ekrur, kyprustré og krónufurur bera við
þessa hvítu hamra, og umhverfis er hafið töfrandi blátt.
I austur frá eynni er Sorrentoskagi, með fjallaþyrpingu
að baki, en yzt gnæfa Appeninafjöllin með silfurhvíta
tinda. Neapel blasir við í norðri og Vesúvíus — þessi
tröllslegi reykháfur, sem kúfurinn stendur upp af, án af-
láts, bæði nótt og dag. í vestri eru Procida og Ischia-
ey, sem stundum verða eins og stórir rósabyngir, þegar
líður að sólarlagi. Reykurinn úr Vesúvíusi gerir það oft
ótrúlega fagurt. Röðullinn sýnist rauður sem blóð, og
landið undir sól að sjá, sem logandi bálköstur.
Svona var sólarlagið síðasta kvöld okkar í Capri.
Næsta morgun lögðum við frá landi, í blásandi byr,
óskuðum eynni allra heilla og kvöddum hana á venju-
lega vísu:
„Addio mia bella Capri“.
Jakob Kristinsson.