Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1926, Blaðsíða 18

180
Jakob Kristinason:
IÐUNN
rómversku sagnaritarar, Suetonius og Tacitus, segja hin-
ar örgustu sóðasögur af líferni hans þar. Var því Capri-
dvöl hans illræmd mjög. En seinni tíma fræðimönnum,
mörgum, þykir líklegra, að sögur þessar séu uppspunnar
með öllu. Er og harla ólíklegt, að Tíberíus hafi, sjötugur
að aldri, gefið sig á vald viðurstygðar ólifnaði, sem hann
hafði verið laus við jafnan áður. Hitt er skiljanlegt að
Capri var einstakt hæli fyrir mann eins og hann, sem
lífið hafði á ýmsar lundir leikið hart, og gert bæði tor-
trygginn og mannfælinn.
Höll sú er Tíberíus bjó í, sfóð uppi á háum kletta-
höfða, yzt á austurenda eyjarinnar. Þeim megin er að
hafinu veit, er höfðinn þverhníptur í sjó fram, meira en
þúsund fet á hæð. Var að eins um einn veg að ræða
upp að höllinni og fyrir hann mátti girða, ef á lá. Betra
vígi var varla unt að fá.
Þarna sat Tíberíus, árum saman, eins og haukur á
bergi. Hallarrústirnar eru enn þá kendar við nafn hans.
Einn sunnudag í ljómandi veðri, fórum við að skoða
þessar rústir. Bera þær vott um margar og stórfeng-
legar byggingar, sem ekki hefir verið kastað hönduin til.
Heilir húsveggir standa enn óskertir. Og til eru þar
geisimikil herbergi, há undir loft, með lítt föllnum þökum.
Þar eru enn til sýnis gullfalleg gólf úr marmaratíglum,
hvífum og svörtum og risavaxnar, brotnar marmarasúlur.
Okkur fanst mikið til um þessi kuml fornrar frægðar.
En þó urðum við fegin að fara þaðan brott. Þessar
auðu tótfir voru fullar af einhverju geigvæni, eins og
hugsýki hins gæfusnauða keisara lægi enn yfir staðnum.
En þetta eru ekki einu menjarnar frá dögum keisar-
anna. Talið er víst, að margar aðrar hallar- og kastala-
rústir, á tindum og töngum eyjarinnar, sé frá þeim tímum.
Eftir að Capri gekk úr höndum rómverskra keisara