Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1926, Blaðsíða 27

IÐUNN
Frá Capri.
189
um við jafn hlýju og glaðlegu viðmóti og í Capri. Fyrstu
dagana, sem við vorum í Anacapri, urðum við bæði
hissa og glöð yfir því, að verða aftur og aftur fyrir al-
úðarhveðjum manna, sem við höfðum aldrei fyr séð. Þeir
hafa sama sið og áður tíðkaðist í íslenzkum sveitum: að
heilsa öllum, á förnum vegi, hvort sem þeir þekkja þá
eða ekki. Og fyrir ferðamenn í ókunnu landi er þetta
mikilvægara en margur kann að halda.
Alúð eyjarskeggja kom fram með ýmsum hætti. Þeir
voru jafnan reiðubúnir að gera okkur greiða. Kvennfólk,
sem kona mín kyntist, var að færa henni smágjafir. Og
ef þeim var vikið einhverju, urðu þær glaðar eins og börn.
Húsmóðir okkar hét Nanina Ferraro. Hún var gjöful
eins og fleiri. Páskadagsmorguninn kom hún með stóra
vínflösku. Við gleymum varla sorgarsvipnum, sem á hana
kom, þegar hún komst að raun um, að við vildum ekki
vín. Hún fór út hnuggin og niðurlút. En nokkru seinna
kom hún aftur brosandi út undir eyru, með ofurlitla
körfu, fulla af eggjum og hnetum.
í Anacapri kyntumst við hollenzkri konu, að nafni
Sara de Swart. Hafði hún dvalið þar árum saman, og
bar eyjarskeggjum hið bezta söguna. Kvað hún þá vera
barnslega í lund, skjóta til skapbrigða, en góðgjarna og
greinda að eðlisfari. En gáfum þeirra væri lítill sómi
sýndur. Skólar væri fáir og lélegir, og sumt af fólki
hvorki læst né skrifandi.
Eyjarskeggjar eru trúmenn miklir á katólska vísu. Er
fjöldi af dýrlinga- og Maríulíkneskjum um eyna. Djúp
trúarlotning er ekki sjaldgæf þar. Bænahöld eru mikil.
Aðfaranótt Föstudagsins langa var kirkjan í Anacapri
nærri full af fólki, sem lág þar á bæn alla nóttina.
Lítið er um stjórnmálaæsingar í Capri. Láta flestir sig
litlu varða hvort sá heitir Mussolini eða annað, sem