Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1926, Qupperneq 44

206
Einar Benediktsson:
IÐUNN
jafnframt þann stórhug og framtakssemi, er einkenndi
athafnir þeirra sem þegar höfðu byggt og lögskipað
móðurlandið, þá er Vestfirðingar sóttu til Grænlands.
Þessi miklu víðáttunám sýna svo berlega sem unnt er
að íslendingar vildu helga sjer landið í heild. Er mjög
aðgátsvert við þetta atriði það fyrirtæki grænlenskra
klerka að gjöra rannsóknarferð til fjarlægustu staða
norður á bóginn, til þess að fá vitneskju um aðsetur
Skrælingja, og er ekki ósennilegt að þessi ráðstöfun
hafi átt rót sína að rekja, í fyrstu, frá samfundum hinna
3 biskupa er komnir voru saman á alþingi 1262, og
síðan ráðagerð meðal höfðingja á Islandi meðan Olaf-
ur Grænlendingabiskup dvaldi hjer. Samkvæmt áður
sögðu, virðist ekki ástæða til að efast um það, að
samningar við konung um siglingar af Noregi, þeir er
gjörðust hjer á alþingi 1262, hafi einnig tekið til Græn-
lands; enda fer Olafur biskup ekki hjer af landi fyr en
1264. En á leið sinni til Grænlands frá Noregi 1271
er hann samskipa Halidóri presti af Grænlandi, sem
skrifaði þá um norðurleitina til Arnalds hirðprests Magn-
úsar Hákonarsonar.1) Hjer mætti vænta árangurs rann-
sókna í þá átt, að ráð hinna þriggja biskupa á Islandi
hafi leitt af sjer nokkrar málaumleitanir í Noregi, um
eptirgrenslanir Skrælingjavistanna norður þar. Hefði
þetta og verið mjög eðlilegt, þar sem æðsti höfðingi
kirkjunnar í nýlendubyggðunum var ekki daglegur gestur
í móðurlandinu, en ný stofnun þá einmitt orðin hjer um
miðvald í mikilsverðu efni, þar sem voru kaupfarir milli
landanna. Undir þögn skjallegra vitnisburða virðist óheim-
ilt að geta sjer þess til að stjórnin hjer heima á ís-
landi hafi látið sig litlu skipta um örlög nýlendunnar.
1) Grl. H. M. III, bls. 238—42.