Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1930, Qupperneq 54

48
Sérhættir í skólamálum.
IÐUNN
hlustnæmari, fúsari til þess að nema hverja fræðslu, sem
hún getur fengið, þiggja hverja aðstoð, þakka hverja
hjálp. — í kenslubókum, sem vér semjum sjálfir og gef-
um út, gefum vér oss þann vitnisburð, að vér séum með
bókelskustu, námfúsustu, greindustu þjóðum heims, auk
margra kosta annara. Þetta má vel vera satt. F.g veit
það ekki, og tel það ekki sannað til fulls, fyr en séð er,
hver verður framtíð uppeldismálanna á Islandi. Og það
eru ekki allir góðir kostir taldir með þessu. Hafa menn
spurt sjálfa sig, hve mikil sé elja vor, hófstilling, dugur
eða mannást til móts við aðrar þjóðir? Það er ekki
hlaupið að því að finna vog eða mæli á slíkt, en varðar
þó nokkru að til sé með þjóðinni. Æska sú, er vér ölum
upp í landinu, mun bera oss þess vitni um ókomin ár.
Ástæðurnar krefjast þess af íslenzkum alþýðumanni,
að hann sé svo mentaður og vitur, að honum takist að
beina til giftusamlegra áhrifa þeim litlu framkvæmdum,
sem hið opinbera er fært um að gera í sveit hans.
Ástæðurnar krefjast þess af honum, að hann kunni skil
á ýmsum leyndardómum sálarlífsins og hafi til að bera
þá skapfestu, lægni og hagsýni að geta beitt þeirri þekk-
ingu í viðbúðinni við börn sín. Þær krefjast þess af hon-
am, að hann sé svo traustur í siðgæði, að í skjóli þess
dafni dygð og réttvísi og sannleiksást. Þær krefjast þess,
að hann sé svo mikið andlegt karlmenni, að þrátt fyrir
þreytuna, stritið, baslið, gangi út úr húsum hans hug-
djarfur æskulýður með ókúgaðar sálir, geiglaust skap
og bjartar vonir.
Þeim einum æskulýð, sem svo hefur verið fóstraður
við heilsusamlega meðferð og tímabæran hugsunarhátt,
mun auðnast að verða sú kynslóð, »sem landið á að
erfa«, og kann að gæta þess arfs.
Rvík í okt. 1929. Sigurður Einarsson.