Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1930, Qupperneq 47

ÍÐUNN
Sérhættir í skólamálum.
41
fer um þau sem verða vill. Vissir hæfileikar fá aldrei
að njóta sín, viss orka fær ekkert hæfilegt viðfangsefni,
hvorki í skólanum eða á heimiiinu. Það lendir í tóma
rúminu, eyðunni milli þeirra.
En það er eyða, sem börnin fylla sjálf eftir föngum,
weð áhrifum hvaðanæva frá, með viðfangsefnum, sem
t>au sjálf skapa sér. Með áhrifum frá götunni, með ærsl-
um og óknyttum, með leynilegum tóbaksreykingum, smá-
hnupli og hrekkjum og öðru þvílíku, sem börnum þykir
æfintýrabragur að. Enginn veit, hve þetta ástand er or-
sök og upphaf margra óknytta og ódygða, harma og
ófarnaðar, hve margra giftuskorti veldur ónóg hjálp í
ffisku. Og það felst í þessu grimdar-ranglæti við börnin,
sem við það eiga að búa.
Það mun þykja létt verk og löðurmannlegt að benda
á þetta alt, sem hverjum manni er kunnugt. Mér er sem
heyri ég að mér kallað að koma með jákvæðar tillögur.
Og því ekki það. Það er tiilaga mín, að bær, þar
sem borgurunum er ekki beinlínis bannað með lögum
a& eiga börn, láti sjá þess einhver ofurlítil merki, að
þau sé ekki réttlausar verur. Dorgararnir, sem bera út-
Sjaldabyrðarnar, verða að læra að krefjast af sjálfum
sér svo sjálfsagðra hluta. Það á að koma upp leikvöll-
um, nægilega stórum og nægilega vel útbúnum til þess,
að þeir séu bjóðandi börnum. Og það á að fela um-
sjón þeirra uppeldisfræðilega mentuðum mönnum, sem
hafa numið þá list að ieiða leiki barna í farvegu heil-
brigðs sjálfsþroska.
Það hefur verið rætt um nauðsyn þess að færa skóla-
skyldualdur niður í ýmsum bæjum hér á landi, — skyldu
harnanna til þess að koma í skólann og nema þar lög-
boðin fræði, skyldu foreldranna til þess að senda þau.
En hér er gripið öfugt á hugtökum, og skylda einstakling-