Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1930, Qupperneq 46

40
Sérhættir í skólamálum.
IDUNN
talað við foreldra nemenda sinna. Reyndin verður sú,
að menn kasta allri áhyggju sinni upp á skólana, finst
það hart að halda »hálaunaða« kennara, ef þeir þurfi
sjálfir að standa í slíku, og bölva svo kennurum og
skólum, ef illa tekst til. Engum hreinskilnum kennara
mun koma til hugar, að skólinn ráði hér á alla þá bót,
er við þyrfti. Jafnvel þótt fullvíst væri talið, að grund-
vallarstefnu skólans, sem leggur höfuðáherzluna á viður-
töku ákveðins námsefnis, yrði ekki breytt svo, að til
bóta væri, þá er tími sá, sem skólinn hefur til þess að
fjalla um aðra eiginleika persónunnar, og aðstaða sú, er
hann hefur til þess, afar ófullnægjandi.
Afleiðingin af þessu er sú, að það myndast óeðlilegt
og háskalegt bil milli skólanna og heimilanna. Þau eru
tveir heimar, sem engin mök hafa saman, og þar sem
ef til vill ríkir gerólíkur hugsunarháttur, gerólíkt and-
rúmsloft. í þessum tveim heimum lifir barnið, meðan
skólagöngutími þess varir. Og af því að hvorugur veitir
barninu fullnægjandi þroskaskilyrði andlega, og einatt
ekki Iíkamlega heldur, leiðir það til þess, að viss hluti
uppeldisstarfsins er á hvorugum staðnum unninn, og það
sá, er mestu varðar um. Uppeldið hefur aldrei getað
orðið sú samræma tamning persónuleikans alls, sem því
er ætlað að vera. Skólanum er ætlað að inna af hendi
meiri hluta þess en hann er fær um, samkvæmt núver-
andi skipulagi sínu, — svo mikinn, sem hæfilegt væri,
ef hann væri hið eiginlega heimili barnanna. Heimilið
tekur í reyndinni þann hlutann, sem hæfilegur væri, ef
það væri aðeins matstofa barnsins og svefnhús. Þetta er
háskalegt fyrir barnið. Uppeldisáhrifin verða afar sundur-
leit. I raun og veru verður það húsvilt með mikinn hluta
andlegs lífs síns, hæfileika, starfsgetu, langana. Viss
svæði sálarlífsins verða ósnortin af ræktandi áhrifum, og