Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Blaðsíða 26

348
Nýja ísland.
IÐUNN
þá gæti ég eins farið líka vetrarlangt. Hún Sigríður í
Nýjabæ segir, að það megi iðulega komast í þvottavinnu
í Winnipeg á vetrin, og þær fara suður nokkrar konur
héðan úr bygðinni upp úr næstu helgi. Eg get tjaslað
rýjunum mínum upp á sleða, eins og þær, og farið líka.
Eg skil bara hana Tótu litlu eftir hjá krökkunum. Hún
er nú komin á fjórtánda ár, hún Tóta.
— Eg gæti kannske reynt að skjóta heim fiskspyrðu
við og við, sagði Torfi Torfason.
Þetta var kvöld eitt snemma í nóvember, snjór fallinn
á skóga, fenin í klaka. Þau töluðu ekki frekara um
skilnað sinn. ]ón Sigurðsson glotti fram í salinn, en
auglýsingastúlkan með hattinn lagði blessun sína yfir
sofandi börnin.
Það logaði á týru úti við gluggann, en frostrósirnar
sprungu út á rúðunum.
— Mér sýnist hann geta orðið kaldur hér, ekki síður
en þar, sagði Torfi Torfason eftir drykklanga stund.
— Manstu, hvað oft var glatt á hjalla, þegar gestir
komu á vökunni? Þá var nú stundum talað um kindur
um þetta leytið á haustin í kotinu hjá okkur.
— O, það eru ekki sauðjarðirnar hérna vestra,
sagði Torfi Torfason. En það er fiskiríið á vatninu. ...
Og ef þú ert ákveðin í að fara suður og fá þér djobb
eins og þeir segja hérna, þá ...
— Ef þú skrifar til Islands, þá mundu eftir að spyrja
um hana Skjöldu okkar, hvernig hún geri það. Hún
Skjalda okkar. Blessuð skepnan.
Þögn.
Þá sagði kona Torfa Torfasonar aftur:
— Hvað heldurðu annars um kýrnar hérna í Ameríku,
Torfi? Heldurðu ekki, að það séu óttalegar stritlur?
Einhvern veginn er það svoleiðis, að mér finst eins og