Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1930, Qupperneq 31

ÍÐUNN
Nýja ísland.
353
gengur fram í fordyrið, kveikir ljós, tekur í hnakka-
drambið á tíkinni og kastar henni út í snjóinn. Síðan
lokar hann útidyrum, slekkur ljósið og legst í flet sitt.
Er nú hljótt um stund, unz tíkin tekur að ýlfra úti fyrir,
en hvolparnir að ískra ámátlega í fordyrinu. Þá rís upp
Torfi Torfason, paufast fram gegnum fordyrið, hleypir
inn tíkinni, og skríður hún þegar á hvolpana. Síðan
legst hann til svefns. En ekki hafði hann lengi legið,
þegar hann hrekkur upp við umgang, og skilur nú eigi,
hverju þetta sætir. En það er þá fiskarinn, sem fer upp
úr rúmi sínu, gengur fram í fordyrið, kveikir ljós, tekur
í hnakkadrambið á tíkinni í annað sinn og kastar henni
út í snjóinn. Síðan legst hann enn til svefns. Aftur tekur
tíkin að ýlfra úti, en hvolparnir að ískra, og Torfi Torfa-
son rís úr rekkju, hleypir tíkinni á hvolpana aftur, legst
síðan fyrir. Eftir drykklanga stund rís fiskarinn enn á
fætur, kveikir ljós á ljóskerinu og fer fram. En svo má
brýna deigt járn, að það bíti, og nú snarast Torfi Torfason
fram úr í þriðja sinn og út í fordyrið eftir fiskaranum.
— Annaðhvort skal tíkin hafa frið, eða við skulum
bæði út, ég og tíkin, segir Torfi Torfason, og skiftir nú
engum togum, nema hann leggur hendur á húsbónda
sinn. Takast nú með þeim ryskingar allharðar, og leik-
ur kofinn á reiðiskjálfi, en alt byltist um og brotnar,
sem fyrir verður. Veittu þeir hvor öðrum mörg högg og
þung, og var þó fiskarinn illvígari, unz Torfi hleypur
undir hann, tekur hann fangbrögðum og léttir nú ekki
sókninni, fyr en hann hefur sett fiskarann í bóndabeygju.
Því næst opnaði hann kofadyrnar og kastaði fiskaranum
eitthvað út í buskann.
Uti var kyrt veður, stjörnubjart, frost mikið og al-
snjóa. Torfi var allur blár og blóðugur, heitur og móður
eftir leikinn. Svo þetta átti þá eftir að koma fyrir Torfa