Hlín. - 01.10.1902, Blaðsíða 8

8
und „bacteria," á lofthreinum stað, eða með þar til gerðri
sérstakri sýru.
3. MjaUir.
Hi6 fyrsta og síðasta, og hið allra helzta, sem
ánðandi er að athuga við alla mjólkurmeðhöndlun og
smérverkun, er nákvœmlegt, algert hreinlœti i
ölluni greinum, frá upphafi til enda: — Með fjösin,
með kýrnar, föður þeirra og drylckjarvatn, með mjalt-
irnar, með mjólkina sjálfa, rjómann og öll hér tilheyr-
amli ilát og áhöld.
í hvert sinn, sem mjólkað er, skal þvo vel júfur kýr-
innar úr köldu, hreinu, áður soðnu vatni og þurka svo
vel með þurri, hreinni, snarpri tusku á eftir, áður en
mjólkað er. og jafnframt skal bursta vel júfur kýrinnar
og lærið og kviðinn hægra megin, svo að ekki geti fallið
hár eða önnur óhreinindi af kúnni í mjólkina. — En ef
ofmikil fyrirhöfn þykir að þvo júfur kýrinnar og þurka,
þá má þó ekki minna vera en að það sé burstað vel
áður en mjólkað er. Mjólka heldur fljótt, en þó gætilega
og liði'ega, og með vel hreinum og þurrum höndum.
Yarizt að dífa fingrunum ofan í mjólkina á meðan verið
er að mjólka, eins og sumra er siður; slíkt gerir ömögu-
legt að búa til vel vandað og bragðgott smér. Tutlið
mjög vandlaga hvern dropa úr hverri kú í hvert skifti;
það er áríðandi. Mjólkið með þrýstingi en ekki með
núningi, það er að segja: pressið mjólkina úr spenanum,
með því að kreista hann í lófanum, en ekki með því
að toga þá niður, og verður þá óþarft að bleyta spen-
ann með mjólkinni, að eg ekki nefni þá viðurstygð að
hrækja í lófa sér i sama augnamiði, sem er sá viðbjóð-
ur, að það er undravert, ef slíks eru nú nokkur dæmi
hér á landi. Að mjólka með núningi er því mjög óheppi-