Kirkjuritið - 01.01.1947, Side 42

36
Ófeigur Vigfússon:
Jan.-Marz.
Æ, ég neyðist til að segja fyrir mig, að jafnvel þótt
ég hafi trúað á, og elskað gleðiboðskap Drottins Jesú
Krists, sem eilífan sannleika, og verið að basla við að
boða öðrum bann, þá hefir þó allt bjá mér verið, og
er enn, ófullkomleik, veikleik og breyskleik báð, svo
áð ég liefi orðið að finna og játa, að „ónýtur þjónn“
var og er ég sjálfur „haldinn eymd og synd“, oft fjötrað-
ur sárum blekkjum bolds og heims, og oft vantað ljós
og frið, og því líka oft ekki fundið til „velþóknunar
Guðs“. En bvernig var og er þá um þig bróðir minn og
systir? Er nokkuð líkt með þig? Ég veit það ekki. Guð
veit það. En ég bugsa þó, að þú kunnir að kenna ein-
bvers slíks, ef þú bugsar um allt bið liðna, og ber það
saman við gleðile.ga boðskapinn Drottins.
En eitt bljótum við þó nú sameiginlega að finna og
viðurkenna, og það er, að þó að velþóknunartilfinningin
og gleðin Iiafi ekki verið yfirgnæfandi Iijá oss á liðnu
ári, og vér því varla þorum að kalla það Guðs vel-
þóknanlegt ár lijá oss, þá hefir það samt verið sann-
kallað náðarár bér, miðað við víða annarsstaðar, þar
sem raunir og liörmungar gerðust og gerast enn.
En munum nú: „Guð lætur sína sól skína yfir rang-
láta sem réttláta, og rigna yfir réttláta sem rangláta“.
Svo að enginn nema Guð kann um að dæma, og enginn
mikið að láta. En minnumst þó þess og munum æ, að
meðalgangarinn, boðberinn milli Guðs og vor manna,
Jesús Kristur liefir beitið þeim öllum náð oð friði,
líkn og liði, bjálp og bverskyns blessun, sem einlæg-
lega vilja og reyna að vera velþóknanleg börn algóða
Föðursins eilífa, samkvæmt orði og dæmi elskulegasla
sonarins, elskandi, treystandi, blýðandi og biðjandi
börn, og vel þakkandi allar lians ótal ástgjafir á liðn-
um og líðandi tímum.
Minnumst því nú þess, bve ótal oft og mörgum sinn-
um á liðnum æfiárum bann befir flutt oss, alla vega fá-
tækum, gleðilegan boðskap, og bætt og létt alla vora fá-