Kirkjuritið - 01.01.1947, Qupperneq 50

11
Ásmundur Guðmundsson:
Jan.-Marz.
gleði og' skyldurækni þver að sama skapi. Sundrung og
sérhvggja varnar samstilltum tökum. Þjóðarsálin er í
hættu, nema vígður, lielgur þáttur haldi uppi öllu lífi
hennar. Sjálfstæðisbrautin verður að refilstigum, ef liún
á að liggja um fúafen liálfvelgjunnar. Hún verður að
vera braut andlegrar menningar — guðsríkisbraut. Eins
og nú horfir fyrir þjóðinni, klífur liún ekki brattann.
Þetta er ekkert svartsýnisraus, heldur blátt áfram stað-
reynd
I himnaríki liefir ei neinn
lioppað á öðrum fæti.
Og ef við hvert um sig virðum fyrir okkur liðin ár,
þá múnum við sjá, að glöp okkar og óliöpp og dáðlevsi
í því, sem gott er, standa í órofasambandi við skort
okkar á alvöru og einbeitni. Okkur hefir hrostið kjark
og trú til þess að leggja allt í Guðs hendur og segja:
verði þinu vilji. Við liöfum haltrað og liikað við að snúa
okkur af óskiptum liug að heimi liins góða, fús til að
taka fagnandi öllum afleiðingum af því vali. Við liöf-
um marg't sporið stigið án þess að láta föðurhöndina
liimnesku leiða okkur, hrasað og fallið. Fvrir því er nú
æfistarfið í molum, og á okkur liafa horizt sár, mörg
og stór. Hvarmaskúrir liafa skyggt fvrir sól.
VI.
Með nýju ári skulum við festa nýtt heit i huga. Við
skulum hverfa frá hálfvelgjunni og gangast undir val-
ið mikla, heil og sönn.
Ef við gjörum það, er ég' öruggur um, að við munum
velja rétt við hækkandi sól.
Líklega á engin þjóð fegurri nýárssálm en við.
Sólinni er líkt við Jesú Ivrist. Hún minnir á liann.