Kirkjuritið - 01.10.1954, Síða 16

374
KIRKJURITIÐ
En prestarnir auka margir hverir á þetta með því að
vera hver með sína credó.
Helgisiðabókin frá 1934 gengur hér á undan einnig,
þar sem gömlu orðin, þegar kastað var rekunum, máttu
ekki halda velli ein saman, heldur varð þar að finna önn-
ur orð við hliðina á.
Þessi orð eru nálega það eina í jarðarfararathöfninni,
sem er algerlega ritúal, og því er ekki að furða, þó að
annað fari úr skorðum um leið og þessi orð eru losuð af rót.
En ég skal játa, að mér finnst slíkar athafnir þola mikið
betur ýmiskonar frávik en sjálf guðsþjónustan í kirkjunni
og sakramentin.
Lokaorð.
Ég skal svo ekki fara um þetta fleiri orðum að sinni.
Og ég vil taka það fram, að þó að ég taki hér þetta mál
til meðferðar og vildi gjarnan heyra, hvað menn hafa
um það að segja, þá er þetta ekki neitt aðalatriði, ekki
kjarninn sjálfur.
Híbýlaprýði og góður klæðnaður er ekki lífið sjálft, en
það skiptir þó miklu máli, hvort þar er allt í röð og reglu
eða ekki.
Eða — ef til vill er það einmitt ekki?
Ef til vill á kirkja vor, þjóðkirkjan íslenzka, að vera í
þessu sem frjálsust, vera enn meira í áttina til trúmála-
flokkanna, sértrúarflokkanna?
Innlendar fréttir.
Séra Þorbergur Kristjánsson,
prestur í Bolungarvík, hefir fengið frá Alkirkjuráðinu styrk
til framhaldsnáms í guðfræði. Hann fór utan í september-
mánuði til Englands og mun að forfallalausu stunda nám sitt
erlendis fram á næsta sumar.
Séra Friðrik J. Rafnar
vígslubiskup hefir fengið lausn frá prests og prófastsstörfurn
frá 1. október.