Kirkjuritið - 01.10.1954, Qupperneq 45

150 ÁRA AFMÆLI
403
setti hinn 10. júlí 1815 og próf. Finnur Magnússon þýddi á
latínu.
Þar eru þessar línur:
„Háleitt félag til heiðurs Guði,
helgað og frama Krists söfnuði.
Gott verk hefir þú gjört á mér!
Þess skal ég jafnan vottur vera.“
Margir eru þeir, sem hafa getað sagt líkt þessu um þetta fræga
félag og sendiboða þess, í þau 150 ár, sem það hefir starfað.
Hið brezka og erlenda Biblíufélag, sem var stofnað 7. marz
1804, hélt 150 ára afmæli sitt hinn 5. maí, það er að segja,
aðalhátíðin var haldin þá í Lundúnum, í Central Hall, West-
minster. Fundir þeir, sem haldnir voru í tilefni af afmælinu,
byrjuðu með dálítilli minningarhátíð hinn 7. marz í húsi fé-
lagsins í Lundúnum, og enduðu eiginlega ekki fyrr en hinn
16. júní.
Það var í ráði, að séra Sigurbjörn Á. Gíslason skyldi taka
þátt í hátíðinni, en þar sem hann ekki treysti sér til þess
vegna heilsunnar, hringdi biskupinn til mín og bað mig að vera
fulltrúa Hins íslenzka Biblíufélags.
Fyrsta mótið, sem ég tók þátt í, var fundur Hinna sam-
einuðu Biblíufélaga, sem haldinn var í Eastbourne frá 26. apríl
til 1. maí. Þar voru mættir fulltrúar frá 30 löndum. — Mér
var tekið með mikilli alúð, og undi ég vel hag mínum á meðal
þessa góða fólks, sem var hin mesta ánægja að ræða við, þegar
tómstundir gáfust.
Mikill tími gekk í umræður um Biblíu þýðingar, og voru
þarna staddir bæði karlar og konur, sem vinna að því vanda-
sama starfi. Á meðal þeirra var séra Chandu Ray frá Pakistan,
sem hefir lokið við þýðingu og séð um prentun Tibet-Biblíunn-
ar og Biblíu Sindhi fólksins. Hann er Hindúi og hefir stundað
nám á Englandi. Að mínu áliti var hann mestur ræðumaður
allra þeirra, sem ég heyrði tala á þessum fundum. Hann hafði
hinn brennandi áhuga þeirra, sem nýlega hafa fundið hina
dýru perlu, og hafa selt allt, sem þeir áttu, til þess að eignast
hana.
Annar Indverji, Mr. Mahanty, aðalframkvæmdastjóri Biblíu-
félaganna á Indlandi, Pakistan og Ceylon, var mjög áhyggju-