Kirkjuritið - 01.10.1964, Qupperneq 47

KIRKJURITIÐ
381
mín, að hér sé hafinn þáttur í sögu staðarins, sem eigi fyrir sér
að verða gildur og blessunarríkur. Þessir ungu menn liafa með
umsjá ágælra verkstjóra sinna afkastað mikilli líkamlegri
vinnu. En jafnframt hafa þeir látið sér umhugað um staðinn
á allan liátt og liaft samtök um reglubundnar helgistundir í
kirkjunni. Það vakti og fyrir mér, þegar ég leitaði til stúdenta
um veru og vinnu í Skálliolti, að tvennt færi saman, uppbygg-
ing staðarins og uppbygging þeirra sjálfra. Það er bæði tákn-
rænt og raunhæft. Táknrænt að því leyti, að erindi Skálholts
við vora kynslóð er uppbygging lieilagrar kirkju í landi voru,
raunliæft vegna þess, að aflið, sem lyftir Skálholti og þar með
kirkjunni, er bænin, trúin, Guðs orð. Ég veit það líka, að þeir,
sem dveljast í Skálholti, fá ástir sínar á staðnum styrktar, og
þar eignast hann verðmæta innstæðu. Þess vegna er það held-
ur ekki út í hláinn að koma á fót sumarbúðum í Skálholti, þar
sem börnum er biiin dvöl við góða aðbúð og markvísa, andlega
aðhlynningu. Þeir munu sanna það, sem lifa, að úr þeim hópi
munu í framtíðinni koma menn, karlar og konnr, sem elska
þennan óskastað og vinna honum gagn.
Sama máli og í enn ríkara rnæli gegnir að sjálfsögðu um þann
asskulýðsskóla, sem er næsta stóra átakið að koma á fót í Skál-
holti, og alla þá starfrækslu, sem þróast mun út frá lionum og
í skjóli hans.
Skálholtsskóla harst í vor mikil peningagjöf frá Vestur-ís-
lendingum, á annað liundrað þúsund króna, sem er söfnunar-
fé þeirra á meðal. Dr. Richard Beck afhenti þá gjöf við komu
sína liingað til lands í júní í vor, en aðallivatamaöur að þessari
fjársöfnun meðal Vestur-íslendinga var dr. Valdimar Eylands.
Eru þessi liöfðinglegu viðbrögð landa vorra vestra mikil upp-
örfun og verðinætur styrkur. En bæði þetta og sú hreyfing,
sem uppi er á Norðurlöndum til þess að styrkja Skálholtsskóla
nýja, er líka mikil brýning í vorn garð. Um sjálfboðafram-
lög til Skálholts, bæði kirkjunnar og skólans, er vor hlutur
næsta rýr til þessa og þar liggur við sæmd vor, að liann verði
rettur af fullum manndómi.
Ég vil aftur víkja nokkrum orðum að því, sem ég nefndi áð-
an í sambandi við vinnuflokk stúdenta í Skálliolti.
Að þessu sinni voru ekki þær aðstæður fyrir henili, að unnt