Kirkjuritið - 01.10.1964, Qupperneq 53

KIRKJURITIÐ
387
Þetta var undirstrikað við guðsþjónustuna í Skálliolti, þar
sem Auala biskup, svertingi, frá SV.-Afríku starfaði að kvöld-
máltíðinni ásamt biskupi Islands.
Innan kirkjunnar er almennar og Iieitar beðið um frið og
fyrir friði en annars staðar.
Stjórnarfundur LMS vakti m. a. þessi umbugsunarefni. Líka
þá spurningu livað vér Islendingar leggjum liver um sig til
kirkju vorrar í orði og verki. Ég lield ekki að vér séum van-
truaðri en aðrar þjóðir — síður en svo. Og í rauninni metum
vér kirkjuna mikils og þykir vænt um liana. Það kenmr alltaf
fram í mörgum myndum. Enda eigum vér benni þjóða mest
að þakka. Hi'm befur baldið blysi menningarinnar meira á
loft og rutt mannúðinni betur braut en nokkur önnur stofnun
1 landinu. Og friðinn boðar bún enn. Hér eiga lærðir og leikir
Wut að máli.
Hitt er svo jafn satt, að vér þyrftum að vaka betur á verðin-
um og efla kristnina nreira í landinu. Hafi stjórnarfundur
ÉHS glætt þá ábugaelda, verður bann ekki ofmetinn né full-
þakkaður.
Hg þó stendur hún
Allir vita Iivað það þóttu rniklar fréttir liér, þegar Gagarin
Sa ekki Guð úti í geimnum. Því befur verið undarlega bljótt
11,11 það, að íslenzkur vísindamaður bélt tvö útvarpserindi fyrir
ekki all löngu, sem nefndust „Guð í allieimsgeimi“, þar sem
kann taldi sig sanna í nafni vísindanna að Guð væri með öllu
ur sögunni, Iijá þeim sem nokkrar menntunar befðu notið a.
111 • k. í náttúruvísindum. Það kom enn í l jós sem áður að við
tökum meira mark á útlendingnum en landanum. Þarna var
1*0 vísindamaður, sem ekkert var efins í sinni sök. Hann vissi
það eins og tveir og tveir eru fjórir að Guð væri tómt bugar-
íóstur — allt liefði orðið til af tilviljun og lyti því að sjálfsögðu
lilviljunarlögmálum.
Því mætti ætla að nú riðaði kirkjan þó loksins til falls og
kristindómurinn væri að syngja sitt síðasta vers. Ef náttúru-
fræðingarnir vita allt upp á liár um sköpunina og síðari þróun
°g að Guð kemur þar livergi við sögu, þarf ekki einu sinni
n°kkurrar trúar við lengur.