Kirkjuritið - 01.10.1964, Síða 55

KIItKJURITIÐ
389
á Norðurlöndum öllum. Tveir forsætisráðherrar Dana hafa ver-
ið jarðaðir án kirkjulegs yfirsöngs á undanförnum árum. For-
sætisráðherra Svía hefur oft lýst því yfir, að liann sé livorki
trúmaður, né kirkjumaður. Þetta hefur óneitanlega sitt að
segja. Eftir höfðinu dansa limirnir.
Enn verra er það eins og allir vita austan járntjalds. Þar
er að vísu trúfrelsi að lögum, en landsstjórnirnar styðja guð-
leysið leynt og Ijóst. Hinúm trúuðu er víða sýnd andúð og fyrir-
litning. Þeir eru á ýmsan hátt settir hjá, t. d. við stöðuveitingar,
verða á stundum fyrir ofsóknum. Ólal margir liafa síðustu fjóra
aratugina setið lengi í fangelsum, verið hraktir í útlegð, látið
lífið sakir trúar sinnar.
Það má síst gleymast.
Þessi trúmennska er enn stærri og mikilverðari en allt guð-
leysið og mannspillingin, sem myndar liinn dökka hakgrunn
liennar. Sumir einblína á hann og hitnar að vonum í hamsi
v*ð að liugsa til lians. En því miður getum vér litln um hann
ráðið.
Hins er oss skylt að spyrja oss sjálfa, livernig vér hefðum
staðist eldskírn trúhræðra vorra austan járntjalds. Ilefði ég og
hú ekki gugnað neitt í þeirri hríð, sem að þeim liefur verið
gerð? Mundum vér líða píslarvætti fyrir trú vora, ef því væri
aÖ skipta?
Hvergi í heiminum endurspeglast líf frumkristninnar skírar
nu en þarna austur frá. Þar er trúin keypt dýrara verði en
nokkuð annað og Kristsfylgdin svipuð og á postulatímanum.
Þessir hröktu og lirjáðu og fátæku söfnuðir eru allri kristn-
lnni til fyrirmyndar og allri kirkjunni til vegsemdar. Þeir eru
°rnggasta tákn þess að kristnin verður ekki kæfð, kirkjunni
ekki komið á kné.
Þeir eru okkur krafa um að sýna trú okkar.
Það er enn nauðsynlegra en gera hróp að hinum guðlausu.
Þ' í með orðum verða þeir ekki vegnir, en að síðustu sigraðir
nieð sannara og betra lífi.
Slvggjudómur
Sigurður A. Magnússon ritar hreinskilið og hressilegt rabb
Uln íslenzka kirkju og kennimenn í SunnudagsblaS Morgun-