Kirkjuritið - 01.10.1964, Qupperneq 83

KIRKJURITIÐ
417
eru skýrslur þeirra frú Þóru Ein-
arsdóttur og Skúla Þórðarsonar um
starfsemi Verndar.
Þessi skrá ætti að nægja til að
vekja nokkurn óliuga inanna á að
lesa ársritið og leggja Vernd lið
sitt. Það er bæði þarft og skylt.
SAMBAND NORÐLENZKRA
KVENNA 50 ÁRA
Saman tók Hallclóra Bjarnadóttir.
l'rentverk Odds Björnsonar h.f.,
1964. —
Snoturt minningarrit, skráð af
ymsum konuin úr forystuliði Sam-
oandsins. Er þess skylt að geta liér
sakir þess live íslenzkar konur hafa
fyrr og síðar lagt mikinn skerf til
kirkju og kristnimála. S.N.K. á þar
sinn þátt í, sem vottfestist af söng
þess, ortmn af Laufeyju Sigurðar-
dóttur frá Torfufelli í Eyjafirði.
Norðankonur vökuin, vinnum,
vernduni okkar arf.
Vonum, trúuin, blessum, biðjum
að blómgist okkar starf.
Norðlenzkt Samband lengi lifi!
Landi og þjóð Guð vaki yfir.
Mestan heiðurinn og gildastan
þáttinn á Ifalldóra Bjarnadóttir,
sem í upphafi var aðalhvatamaður
að stofnun Samliandsins og líf og
sál þess lengst af þessa hálfu öld.
G. A.
MÁLSHÆTTIR:
Vanbrúkun vizkunnar er óviti argari.
Vandfengin eru öðrum lietri ráð en sjálfum sér.
Vandséðir eru rekabútarnir.
Vangeymslan er oft orsök skaðans.
Varastu vorísa.
Varastu þann, sem elskar heldur þitt en þig.
Varastu það sjélfur, sem þú vítir á öðrum.
Veður ræður akri, en vil syni.
Vcit hönd hvað hefur.
Vektu ekki ólukkuna, þá hún sefnr.
Vel gjörði Guð, hann gaf ei ægmii uxahorn.
Velgjörðin kcmur sér oflar vel en í stærstu nauðuin.
27