Kirkjuritið - 01.10.1964, Side 86

KIR KJ URITIÐ
420
öxl, væri liryggð í hjartanu yfir sjálfum liouuni, en gleft'i og friðnr yfir
Drottni og hans verki. Kristnihoðsstarfið í dag væri í órofa-tengshnn við
alla kristna boðun allt frá upphafi. Kristniboðsskipunin væri hin sania ■
(lag og til allra lærisveinanna eins og forðuin í Galíleu, er Jesús sagði:
„Farið og gerið allar þjóðir að lærisveinum ...“ Hér væri okkar Galílea,
þar sem hinn sami upprisni Drottinn væri mitt á meðal okkar, er korauni
satnan í hans nafni, og hann kæmi með sömu skipttn. Verk Drottins liefði
staðið í margar aldir. Líf einstaklingsins væri stutt, en dásamlegt að taka
virkan þátt í slíku verki. Ræðumaður undirstrikaði sérstaklega, að beint
samhand væri milli hjálpræðisverks Guðs í Jesú Kristi og kristnihoðsins.
Án Golgata og liinnar tómu grafar, væri cngin kristnihoðsskipun og ekki
lieldur nein predikun eða kirkja. Án kristnihoðsins væri engum kunnugt
um hjálpræðisverkið. Kristnibo’ðiS vœri órjúfanlegur þáttur í kristninni,
en ekki viSbót. Það væri vilji Guðs, að allir kæmust til þekkingar á hon-
um. Og í samræmi við það hefði allur hinn kristni söfnuður í Antiokkm
staðið að sendingu þeirra Páls og Barnahasar. Eðlilegast væri að sérhvcr
kristinn söfnuður standi að sendingu kristniboða. Kristnilioðsfélögin væru
nauðsynleg til þess að staðiö sé skipulega að verki, hæði með tilliti td
forystu og kynningar. Þá gat ræðumaöur þess, að áhugi væri fyrir kristm-
lioði, opnar dyr væru í Konsó, þar væri beðið um fleiri starfsmenn. Einn
íslenzkur kristnihoðsnemi væri við náin, sein tæki 4 ár eftir stúdentspróf-
„Þarf að kalla öðruvísi en að segja: Lítið á akrana?“ Síðan nefndi ræðu-
maöur liclztu andstæðinga kristnihoðsins, múhainmeðstrú og komniúnisma,
sagði frá áliuga þeirra og hvað þeint hefði orðið ágengt í starfi sínu. En
víða ynnu kristnir menn af fórnfýsi og trúmennsku og nefndi mörg dænii
þess. Kristur liefði gengið á undan og blessaði með djörfung, krafti og
friði, nafn lians væri predikaö á Golgata, þar sem liann hefði verið kross-
festur.
Á þessari samkomu var lesinn kafli úr bréfi íslenzku kristniboSanna 1
Konsó, en þar eru nú starfandi hjónin, Katrín Guðlaugsdóttir og Gísh
Arnkelsson og hjúkrunarkonan, Ingunn Gísladóttir. En í hvíldarlcyfi eru
kristnihoðshjónin Margrét Hróbjartsdóttir og Benedikt Jasonarson. Starf-
ið vex stöðugt og er fjárhagsáætlun þess um ein milljón ísl. kr. á þessit
ári. Síðustu fregnir hermdu, að kristnir safnaðarforstöðumenn í einu þorpt
Konsóhéraðs, sem höfðu verið fangelsaðir vegna starfsemi sinnar, jafi’"
framt því sem kirkja þeirra var rifin, hefðu verið sýknaðir af Hæstaretti
Etliiopíu í Addis Aheba.
Þá kynnti forma'Sur Sambands íslenzkra kristnibo'Ssfélaga, fíjarni Eyj
ólfsson, ritstjóri, krislniboSsnema Sambandsins, Skúla Svafarsson fra A
ureyri og norska unnustu hans. Skúli er nú nemandi á kristnihoðssko
Norsk Luthersk Misjonssamhand, Fjellhaug, Oslo. Síðan ávarpaði Sku 1
fólkið. Flutti liann kveðju norska kristniboðssainbandsins og þakkaði ts
lenzka sambandinu fyrir að fá að vera nemandi á vegum þess. Því n®sl
lagði liann út af orðum Páls í TT. Kor. 6.1-2. TTann sagði að við væruu'