Kirkjuritið - 01.06.1967, Síða 42

280
KIRKJURITIÐ
og lotningu í Guðs liúsi. Ein kynslóð’in á að kunngjöra máttar-
verk Drottins fyrir annarri. Vissulega getum vér gert það
heima lijá oss, en oss ber líka skylda til að leiða hin skírðu
börn í Guðs liús, þar sem boðuð eru stórmerki Guðs og liin
Jieilögu sakramenti um hönd liöfö. Margir eiga ógleymanlegar
minningar frá kirkjuferðum bernskuáranna og urðu þá fyrir
óafmáanlegum álirifum. Þótl messuferðir barna í guðsþjón-
ustur fullorðinna geti átt rétt á sér stöku sinnum, svo sem a
hátíðum og við sérstök tækifæri, þá er messa hinna fullorðnu
venjulega ekki við ljarna Jiæfi. Þeirra vegna þarf að liafa
harna- eða fjölskyldumessur eða sunnudagaskóla. 1 Englandi
tíðkast í mörgum söfnuðum, að börnin taki þátt í fyrri Jiluta
liámessunnar. Fyrstu tíu til fimmtán mínúturnar eru lielgað-
ar hörnunum. Þá er sunginn barnasálmur. og presturinn segu'
sögu. Því næst fara börnin á annan stað í kirkjunni, og söfn-
uðurinn heldur messunni áfram livor í sínu lagi.
Þegar Jjörn og fullorðnir koma saman til messu, og börnin i
miklum meirililuta eins og í fjölskyldumesstinum, þá er það
sjálfsagður lilutur, að flest, sem sagt er, miðist við börnin. En
þar með er ekki sagt, að það, sem fram fer. eigi ekki einnig
erindi til liinna fullorðnu. f barna- og fjölskyldumessununn
þar sem liægt er að tala frjálsar og óformlegar en í messum
fyrir fullorðna, þá er möguleiki að koma ýmsu að, sem ekki
er talað um í venjulegum prédikunum, svo sem fræðslu uff
kirkjusiði, táknmál kirkjunnar í skrúða og myndum, kirkju-
árið og ýmislegt þess háttar. Þetta kann allt í fljótu bragði
að virðast sjálfsagt mál og liggja í augum uppi, en er síður
en svo fullljóst öllu fullorðnu fólki, sem kirkju sækir. Tökum
sem dæmi altarisljósin. Þau eru svo sjálfsögð á liverju altarn
en livers vegna tendrum vér þau í messunni. Svarið kann að
vefjast fyrir mörgum, en gæti hljóðað eitthvað á þessa leið-
Þau eru tendruð Guði til dýrðar og til að rninna oss á hann,
sem er ljós heimsins. Auðveldara er öllum að útskýra róðuna,
krossinn, sem líkami Jesú er festur á, og skipar víða veglegan
sess á ölturum eða öðrum áberandi stöðum í kirkjum. Róðan
minnir oss á, að Kristur dó á krossi oss til hjálpræðis. Þá getur