Kirkjuritið - 01.06.1967, Blaðsíða 48

286
KIRKJUR ITIÐ
bemlir til þess að’ súlin svelti og að enn sannist að maðurinn
lifi ekki á brauði einu saman. Sjálf veraldarhyggjan og fylg1'
fiskar liennar vekja upp í liuganum orð skáldsins um andstæð-
ur þessa: „heimþrá vor til GuSs, er lífsins kjarni.“
Nœstu ár
1 sambandi við það, sem á undan er sagt, er ekki úr vegi
benda á fáein atriði í grein, sem ameríski blaðamaðurinn?
James Reston, skrifaði um síðastliðin áramót og rakin er 1
norska Kirkebladet. Reston ræðir þar framtíðarliorfurnar 1
heiminu á síðasta þriðjungi þessarar aldar. Hann vísar til þesS
að á fyrsta þriðjungi aldarinnar kornu bílarnir, flugvélarnar
og margs konar önnur tæki til sögunnar. En á liinn bóginn vai
þá fyrri heimsstyrjöldin liáð, byltingin gerð í Rússlandi °r
beimskreppan skall yfir. Á öðrum þriðjungi aldarinnar var
síðari heimsstyrjöldin, atómorkan var leyst rir læðingi, fundn-
ar upp langdrægar eldflaugar og gerð bylting í Kína. Gönd'1
nýlenduveldin liðu undir lok og heimurinn skiptist í velferðar-
ríki og sárfátækar þjóðir. I stað vaxandi friðar og öryg!?lí'
færast vandræðin og óeirðirnar stöðugt í aukana. Telur Reston
það einkum að kenna skammsýni og valdagræðgi stjórnrnála
mannanna.
Enn bendir bann á að á næstu árum verði svo komið a<
livítir menn verði í miklum minni Iiluta og meiri bluti sunU'^
þjóða, eins og t. d. Bandaríkjamanna verði fólk innan i1
tvítugt.
Með þetta fyrir augum spyrja margir kirkjuleiðtogar: b'el
verður blutur kirkjunnar í sköpun framtíðarinnar? Sann^
bún lífsgildi sitt og verður til bennar leitað um bjargra
Sumum finnst að alkirkjubreyfingin gefi von um jákvætt svý1'
við þeim spurningum. Yíst er bún afar mikilsverð. En um
leið
er réttilega á það bent, að fyrst og fremst verði kirkjan a
geta sannfært menn um sannleika og réttmæti boðskapar sl".
að bún fylgi fram réttlætinu í samskiptum þjóðanna. Styoj
hiklaust binn góða málstað, bver sem í lilut á, og hiki e
við að standa með sannleikanum, livort heldur lienni keim1
það vel eða illa á hverjum stað og tíma.
Krafan um kristindóm í verki er nú enn háværari um a
jarðir en áður um langa liríð.
A