Kirkjuritið - 01.06.1967, Blaðsíða 88

326 KIRKJURITIÐ
vera svo myrkfælinn, en nú keinur lienni til hugar, að þa^
kunni að liafa verið ósatt. Að liann liafi sagt það, til þesS
að hún skyldi vera kyrr hjá honum. Hún minnist þesS
livernig liann lá og streittist við að lialda sér vakandi. Hun
skilur, að iiann liélt sér svona tippi til þess að geta legið lengi>
og lialdið í hendina á henn.i
Hann var sniðugur drengur, ])ótt lítill væri. Hefur tekið
á öllu því viti, sem honum var gefið til þess að fá ofurlitl®
Iilutdeild í ást hennar.
Furðulegt að börn skuli getað elskað svona heitt. Hun
skildi það aldrei áður, þegar liann var enn á lífi.
Raunar er það fyrst núna að hún er farin að elska barnið-
Nú fyrst getur liún fagnað yfir fegurð þess. Hún getur stund-
um saman látið sig dreyma augu þess, stór og leyndardoins-
full. Það var aldrei bústið eða rjótt í kinnum, heldur fnlt
og grannt. En það var undursamlega fallegt.
Það er svo óumræðilega dýrðlegt fyrir liennar liugaraugum
og verður æ dýrðlegra með hverjum degi sem líður. Enda her‘l
börnin af öllum gróðri jarðarinnar. Hugsaðu þér, að þa
skuli vera til svona litlar manneskjur, sem rétta fram hendin3
móti öllum og lialda að allir séu góðir! Þessar litlu manneskj-
ur, sem láta sig engu skipta, Iivort einhver er fríður eða ófríð'
ur, en kyssa menn jafn lieitt og innilega livað sem um það eI’
og unna jafnt öldnum og ungum, ríkum og fátækuin! Or
saint eru þau í raun og sanni manneskjur, þótt þau séu svon*1
lítil.
Hún verður æ samgrónari barninu með hverjum degi seI11
líður. Víst vildi hún óska þess, að það lifði, en liún spyr sjálfa
sig, livort liún liefði þá nokkru sinni orðið því jafn hand-
gengin og hún er nú orðin.
Á stundum er hún örvæntingarfull út af því, að hún skyld'
ekki gera drenginn sælli en hún gerði liann á meðan hann
lifði. Þess vegna var hann eflaust tekinn af mér, Imgsar hnn-
En hún syrgir sjaldan á þenna liátt.
Hún hafði liræðst sorgina hér áður fyrr, en hún keinst n11
að raun um að sorgin er ekki það sem hún hafði hugsað se
Sorg er að lifa það upp aftur og aftur, sem liðið er. So>r
hennar er sú að hún lifir að fullu lífi drengsins, skilur nú l°kL