Kirkjuritið - 01.06.1967, Qupperneq 62

KIRKJURITIÐ
300
þær, aldrei má fordæma, ekkert má lítilsvirða, sem gagn g**1
gjört.
Ég vil liér benda á örfá atriði á þessum vegum liinnar nýju
vakningar á Islandi. Og er aS sjálfsögðu ekkert við það að at-
liuga, þótt ekki verði allir á sama máli.
Það mætti nefna fyrst að kirkjan tali það mál, sem fólki^
talar á hverjum tírna, en ekki eitthvert stagnerað liátíðlegt og
tyrfið biblíumál löngu liðinna alda.
Sé Iilýtt á prédikanir presta liér í nágrannalöndunum skal
fúslega játað og er fljótlega fundið, að þar eru íslenzkir prest-
ar miklu nær samtíð sinni yfirleitt bæði í ræðustólum og ritnm-
Það eru auðvitað til dásamlegar undantekningar, snjalba
ræðumanna, en víðast hvar t. d. á Norðurlöndum og Englandi
virðist vera notað löngu úrelt bátíðlegt mál með sérstökuin
tillærðum liáttum, sem verka fráhrindandi. Framsagnarsnilld
virðist mjög fágæt og framsögn kannske ekki einu sinni kenn(
í guðfræðiskólunum.
íslenzkir prestar eru yfirleitt nú orðið blessunarlega lausit
við þessa rakalausu mærð liomilíustílsins og belgislepjunnai'i
þótt slíkt þekkist bér ennþá niá líka vara sig að verða ekki
of liversdagslegur, brjúfur og ruddalegur í orðalagi. Þar el
vandi að finna hinn gullna meðalveg og bezt að læra sen1
mest af Meistaranum sjálfum. Hann talaði ekki eins og fræ<b'
maður, stendur þar.
Vonandi er framsagnarlist kennd í guðfræðideildinni bér, el1
]ió ber við, að liægt sé að finna afturför á þessu sviði lijá nýút'
skrifuðum prestum frá því sem áður var, og var þó vægast
sagt lítt að því unnið að æfa tungutak tilvonandi Drottms
þjóna. En vakningin kom fram í kröfum fjöldans, sem sag1
þá gjarnan eða lnigsaði upphátt:
„Þetta þýðir ekki að bjóða okkur.“
Annað mikilsvert atriði, senr einnig hefur komið frain bUI
síðustu ár er ný og meiri liluttaka safnaðarins í messunni-
Það bafa jafnvel sumir prestar fengið leikmenn til að stig‘1
í stólinn í sinn stað við og við, aðrir fengið ræðumenn á kirkj11
dögum, kirkjukvöldum og kirkjuvikum, en þetta eru allt fyrl1^
brigði liinnar nýju vakningar og gefast víða vel, þótt auðvit*1
sé þetta allt á frumstigi ennþá og samkvæmt belgisiðabók b *'
1934 á söfnuðurinn að svara presti með söngsvörum.