Kirkjuritið - 01.06.1967, Side 82

320
KIRKJURITIÐ
^ötva að brunngatan liefur verið troðin þvert yfir runnana 1
rósalundinum.
Hvergi er samt ógerlegra að átta sig en í kirkjugarðinui'1'
í fyrsta lagi er nú grásteinsgarðurinn, sem lilaðinn lief'11
verið til að skil ja á milli Iians og prestssetursjarðarinnar, koiU'
inn á bólakaf, svo að þarna sjást engin mörk lengur. Og 1
öðru lagi er kirkjugarðurinn ekkert lengur annað en ein bvd
snæbreiða og það vottar ekki vitund fvrir neinni misbæð ne
nokkru liinna mörgu leiða.
Á flestum leiðunum standa litlir járnkrossar og við þá feS|
smábjörtu, sem vindarnir liafa að leikfangi. Nú eru þau 0
komin í kaf, svo að þeim er ekki framar fært að ýla sín ang111'
ljóð um sorg og söknuð.
Hinir og þessir, sem farið Iiafa í atvinnuleit til borgani>a’
liafa liaft með sér, þegar þeir komu beim aftur, sorgarkransa
með perlublómum og blikkblöðum, til að leggja á leiði »s
vina sinna og varðveitt þá í litlum glerbulstrum. En nú erl1
|ieir geymdir og grafnir undir snænum. Og sú gröf, sem þ3®11
veg er skreytt engu mikilfenglegri en liver liinna. Nokki11
snæberjabrúskar og sýrenurunnar gægjast upp úr snæbre1
unni, þótt flestir séu í kafi. Og þessir strjálu kvistir, sCin
glittir í eru svo frámunalega bver öðrum líkir, að þeir kon^
þeim að næsta litlu haldi, sem leitast við að átta sig eittbva
á kirkjugarðinum. Gömlu konurnar, sem bafa það fyrir sl‘/
að ganga að leiðum ástvina sinna um liverja belgi, komast 1111
ekki nema sárafá skref út á brautina. Þar verða þær að llClll‘.
staðar og spreyta sig á því að gizka á livar „gröfin“ m1111
vera. Er liún þarna við runnann, eða jiá liinn? Þær leHr11
eftir jiví, að jiað fari að hlána. Það er engu líkara e11 a^
jieir dánu séu komnir svo óralangt í burtu, síðan þeim bva
staðurinn, þar sem þeim var bolað niður.
Til eru að vísu liáir legsteinar, sem gnæfa upp úr snjónu1"
En bæði eru þeir örfáir og svo klakabrynjaðir að það er e
lengur unnt að jiekkja þá að. Aðeins ein slóð er- liigð
kirkjugarðinum. Hún liggur frá aðalbrautinni og út að bt
líkhúsinu, jiar heldur presturinn líkræðu og kastar rekunn"
Engin leið er til þess að koma kistunni í jörðina yfir veturii"
Hún verður að standa í líkhúsinu, þangað til Guð l11"111
hlána og unnt er að taka gröf með haka og reku.