Kirkjuritið - 01.04.1972, Qupperneq 11

í BreiSholti
tr°x og hingað fór að flytjast fólk,
6n9dist það Bústaðasókn.
' ^ar messað hér í hverfinu?
Nei, enda var hér hvergi að-
Staða til þess.
s ððra Arngrímur segir, að slík að-
ða hafi raunar varla verið neins
, ar í Bústaðasókn sjólfri nema þó
®ttarholtsskóla.
i Skyldi fólk, sem sezt að I slíku
^Verti' sakna kirkju og prests? Ég
l V'ð Það, hvort almenningur muni
a fundið til einhverrar vöntunar
því er varðar kristilega starfsemi?
^ r- Björn telur rétt að gera róð
því, að svo hafi verið. Annars
,^9|r hann, að uppbygging byggðar-
nar hafi verið með þeim hœtti, og
0 ^argt hafi gerzt í einu, að fólk
muni varla hafa haft tíma til að
hugsa slíkt. Það hafi þurft að sinna
svo ótal mörgu. Þegar fró llði og
fólk fari svo hins vegar að staðfestast
í byggðinni, þó komi Igrundun þess,
hvers konar þjónustu það kjósi sér.
Þá komi upp óskin um kirkjulegt starf.
Hann telur, að reynslan af sunnu-
dagaskólanum sé Ijós vottur um þörf-
ina og jarðveginn. Og frúin tekur í
sama streng.
— Viðbrögðin voru mjög jákvœð,
þegar sú starfsemi hófst?
— Við getum ekki annað sagt,
anzar Sigurþór.
Frú Anna María segir, að um sex
hundruð börn sœki sunnudagaskól-
ann á hverjum sunnudegi. Stúdentar
staðfesta þau ummœli. Sagt er, að
9