Kirkjuritið - 01.04.1972, Qupperneq 20

að gera ráð fyrir sextán föstum starfs-
mönnum. Ég býst við, að þá yrðum
við að láta okkur nœgja hitt, sem
ég minntist á. En ég tek fram, að
ég er að viðra hér skoðanir, sem ég
hef heyrt haldið á loft og er talsvert
hrifinn af, en þœr eru á engan hátt
mál sóknarnefndarinnar eða fólksins
hérna í hverfinu.
Sigurþór,- — En gœtum við ekki,
Björn, hugsað okkur að stefna að
slíku hér í Breiðholti I eingöngu? Ég
óttast það, að hjá einum presti með
stóra kirkju og allt þetta fólk renni
allt út í sandinn. Ég held, að slíkt
yrði afar ónáið kirkjulegt starf. Ég
er hrœddur um, að presturinn fœri úr
sambandi við fólkið. Ég held, að
presturinn þurfi að vera í mjög nánum
tengslum við fólkið, miklu nánari en
unnt vœri í svo stórum söfnuði.
Sr. Arngrímur: — En hugmyndin
er^ góð, ef ekki er miðað við of
stórar heildir. Það er bara eitt, sem
á hana vantar, og það er að
fjármagna hana. Lög gera sem sé
ekki rað fyrir aðstoð við prest í
neinni mynd. Hér þyrfti því kannski
ný lög í þessum efnum, En það er
sannarlega gott, að hér í nýju hverfi
skuli menn allt í einu sjá þörf fyrir
þetta allt saman.
Sigurþór: — Já, vissulega. Og
sjálfsagt er að huga að þessum
málum og láta heyra frá sér um þau.
Þau þurfa mikillar athugunar við.
Það er nú orðið gríðar margt,
sem hefur komið fram í þessum um-
rœðum okkar, en eithvað kynni nú
samt að hafa dottið niður hjá okkur,
sem vert vceri að ympra á:
Bjorn: — Ég hneigist alltaf til þess
að skjóta að þessari athugasemd 1
umrœðum um hugsanlegar breyting-
ar á kirkjulegu starfi: Við erum að
tala um að sinna félagsmálum °9
frœðslumálum réft eins og um vcen
að rœða einhverja œskilega viðbot
við hið eðlilega kirkjulega starf. En
mínar hugmyndir og mín skilgreining
á kirkjulegu starfi við þœr aðstœður,
sem blasa við í nútímanum, eru a
þá leið, að hér sé alls ekki um
neina viðbót að rœða, heldur sé hér
raunverulega um að tefla eðli starfs
þeirrar kirkju, sem tekur alvarlega
þann boðskap, að í Kristi varð Orðið
hold. Holdtekning Orðsins er síbreyti-
leg, og hún verður að taka mið
breytilegum aðstœðum á hverjum
tíma. Þess vegna hlýtur hver nýr
söfnuður að endurskoða troðnar leið"
ir og það, sem gert hefur verið, at'
huga, hvorf ekki sé ástœða til þesS
að breyta til í þjónustunni við Orðið-
Ekki af einhverjum duttlungum eða
í eltingaleik við hentistefnur á hverj-
um tíma, heldur einfaldlega í fyl,stu
alvöru í þjónustu við Orðið. Því a&
Orðið vill holdgast, en ekki verða
eitthvert óhlutkennt, svifandi orð, eins
og gerfihnöttur fyrir ofan höfuð
manna.
Bandið í hljóðritanum er þrotið, °9
enda þótt margf vœri enn skrafað
og undirritaður hefði gjarna kosi'
að skeggrœða dálítið um holdgun
Orðsins, verður hér sfaðar numið-
Mœtti ofanskráð verða einhverjum
íhugunarefni. — G.Ó l-ÓI-
18