Kirkjuritið - 01.04.1972, Page 39

Jalinn enskur skósmiður, William
arey ag nafnj_ Hann var fœddur 17.
^gúst 1761 í þorpi nokkru í Mið-Eng-
ar>di. Faðir hans var fátœkur kenn-
ari í því þorpi og drengurinn ólst upp
jhð fátcekf og nœgjusemi. Snemma
0rn í Ijós, að hann var mjög bók-
neigður. Einkanlega þótti hann leik-
'nn í hugarreikningi.
^essir tímar voru miklir umbylt-
'n9artímar. Frœgir landkönnuðir opn-
0 u mönnum ný og áður óþekkt
°nd og var Cook fremstur í þeirra
°kki. Frásögn hans frá framandi
lönd
dn
um vakti áhuga þessa velgefna
en9s, sem gleypti í sig allar bœkur,
^em hann gat yfir komizt. Ekki sízt
terðabœkur.
þegar William var 14 ára gamall,
^Qrð hann að hœtta skólanámi, því að
aðir hans var of fátœkur til þess að
°sta hann til náms. Hann hóf þá
n°m hjá skósmið nokkrum og varð
^iög góður skósmiður. Hann hugsaði
^ar3t, er hann sat við iðn sína. Hús-
_°ndi hans átti ýmsar bœkur og þar
a meða| nokkrar guðfrœðilegs efnis,
|6rn ' v°ru grískir stafir. Carey hafði
LCSrt dálítið í latínu og nú greip sú
hur
Ha
du
u9sun hann að lœra einnig grísku.
~nn sneri sér að því af miklum
v 9naði. Um aldamótin 17- og 1800
arö hann fyrir trúarlegu afturhvarfi,
ern hafði gagnger áhrif á llf hans.
a_rey var frábœrlega duglegurmað-
r- A daginn vann hann á skósmíða-
kv'-|StCeði s'nu' a kvöldin hafði hann
yfi dskóla og á nœturnar sat hann
lr ðókum sínum. Já, meira að segja
sj l hann bœkurnar fyrir framan
a ðorðinu á daginn og skotraði
u9unum eftir línunum, þegar tœki-
fœri gafst. Hann leitaði aðstoðar
prests eins í nágrenninu til þess að
lœra hebrezku, svo hann gœti lesið
Davíðssálmana á frummálinu. Hann
tók einnig að lesa hollenzku, frönsku
og ítölsku. Það einkennilega var, að
það sem knúði hann til þess að lesa
þessi erlendu mál var löngunin til
þess að skilja ritninguna betur. Hann
hafði tekið að sér prédikarastörf
annan hvern sunnudag í þorpi nokkru
nálœgt 10 km frá heimili sínu. Vina-
hópurinn þar mat hann mikils og
fyrir þá prédikaði hann hálft fjórða
ár, án nokkurs endurgjalds. Endirinn
varð sá, að Carey hœtti við skósmíða-
störf og gerðist prestur í söfnuði
baptista.
Umskiptin miklu, sem áttu eftir að
gjöra nafn Careys ódauðlegt, urðu, er
hann var að lesa ferðabók nokkra,
sem hét „Síðasta för Cooks skip-
herra". Er hann var að lesa þá bók,
vaknaði skyndilega áhugi hans á
kristniboði og hann fékk köllun til
þess að vinna að kristniboði. [ bók-
inni er ekkert á kristniboð minnzt,
en Carey las um framandi þjóðir og
aðbúnað heiðingjanna og honum
varð Ijós sú neyð, sem heiðingjarnir
áttu við að búa. Sú sannfœring hans
óx stöðugt, að fólkið í þessum lönd-
um þyrfti á fagnaðarerindinu að
halda. Hann hafði engan frið fyrir
þessari hugsun, hvorki dag né nótt.
Hann las allt, sem hann gat í náð,
um þjóðlíf og aðstœður víðs vegar
um heim. Hann las um Indland og
Kína, Afríku, Ameríku og Evrópu og
við lestur hverrar bókar varð þetta
honum œ Ijósara: Heimurinn þarfn-
ast Krists.
37