Kirkjuritið - 01.04.1972, Qupperneq 48

Einu sinni gerði ég á hluta vinar
míns. Það olli mér óbœrilegs hugar-
angurs. Loksins varð ég að segja hon-
um frá þessu afdráttarlaust, og bað
hann fyrirgefningar. Var þá eins og
létt vœri af mér þungri byrði. Enda
hafði ég losnað við þessa yfirtroðslu;
þessi synd var skyndilega horfin úr
hjartanu, við minntumst aldrei á hana
framar. — Heldurðu nú, að ég hafi
átt hœgt með að fara af stað rétt á
eftir og fremja sama ranglœtið? Þa
er óhugsanlegt. Fyrirgefningin afma'r
syndina, og skapar hjá okkur viðbjo
á öllu ranglœti."
Svo kvaddi ég vin minn, ökumann
inn. En til þess að honum gœfist kost
ur á að kynnast kristniboðanum 1
Chenping, bað ég hann fyrir nafn
spjald og kveðju. Og nú kvað honn
vera þarna á námskeiði.
Um helgisiði
Kristur sjálfur stofnaði til nýrra helgisiða með stofnun sakramentanna.
Þau verða ekki höfð um hönd án forms og siða. Hann setti kvöld-
máltíðarsakramentið inn í formfasta helgimáltíð. Engar heimildir
greina frá því, hve miklu hann kann að hafa breytt í siðum þeirrar
máltíðar. Aðeins er vitað, að hann bœtti inn í þá orðunum: ,,þetta
er minn líkami", „þetta er blóð mitt" og gerið þetta í mína minn-
ingu". í Nýjatestamentinu eru engin önnur bein fyrirmœli um helgi-
siði. Margir hafa viljað taka þögn Nýjatestamentisins um þetta sem
sönnun þeirrar skoðunar sinnar, að engir helgisiðir heyri kristninni
til, eða þá, að einhver einfaldleiki hafi verið við þetta, sem virðist
þá vera einfaldari en svo, að frá honum verði sagt. Þessi óskhyggja
fœr engan veginn staðizt. Eins og fyrr var á bent, er ógerlegt að
framkvœma athöfn án siða og forms. Auk þess má ekki gleyma þvi,
að máltíð sú, sem sakramentið var upphaflega fellt inn í, var síður
en svo einföld, þvert á móti, við hana voru tengdir siðir, sem nu
myndu teljast margbrotnir.
Ur grein sr. Sigurðar Pálssonar. Sjá bls. 79.
46