Kirkjuritið - 01.04.1972, Qupperneq 63

Þi
pAFINN
LÚTHER"
l^ar undirrifaður hóf afskipti af
f. ^ÚRITINU, kom honum í hug að
n°kkra málsmetandi menn til að
rP spurningunni: Hversu kristnir
þy isiendingar? Af framkvœmd varð
°g bar margt til, þar á meðal
I ' íslendingar eru trúmenn mikl-
afi '?tunc^um eru einhverjir vitringar
eð|' ^v' fram' þjóðin sé í
ir 1 Slnu sinnulítil um trúmál. Þó dug-
^ncEstum að fletta upp í einhverju
, 6V iavíkurblaðanna af hendingu til
in6Ss við blasi, að slíkar fullyrð-
^ 9Qr eru öfugmœli. Hitt er svo aftur
u satt, að ekki bera öll skrif
v^|ttrum°l í blöðum mikilli þekkingu
‘ p°ð mœtti vera oss prestum
^gunargfHj —0g raunar eins þag(
Urn !~>rc^amar °9 margs kyns illyrði
r^... 'r^iuna og trúað fólk eru oft
°9 áberandi 1 sllkum skrifum. Þann-
C6fJ,etur borið við, að maður, sem
rtia Ut ' friðþœgingarkenninguna
dQurgnefnciu, fari að útskýra fórnar-
sl^ a ^rists og geri það með svo
hin Urn °9 einföldum dœmum, að
er i r'stna friðþœging fyrir syndir
SUniar,lifandi komin. Hún hefur þá
hQnn Sf tekið hann þeim tökum, að
er þ1. astar henni ekki á haug. Það
þafi0 aðeins °rðið „friðþœging" og
sem það orð að-
þe.' Sem hann þarf að lumbra á.
Annar 6ru margir Don Kí Kótarnir. —
maður hefur heyrt nefndan
Orðabelgur
kenningapáfann Lúther I sjónvarpi og
er feikilega hrifinn af. — Verst, að
gamli Lúther skuli ekki ennþá vor á
meðal. Sá trúi ég, að hefði nú hlegið
hátt og lengi. — En svo tekur heldur
að kárna gamanið, þegar sá hrifni
verður svo innblásinn, að hann œtlar
að stela kenningapáfanum frá aftur-
haldsklerkum og gera hann að sínum
manni. Þá lendir hann aftur í svört-
ustu páfaguðfrœði miðalda, og er
reyndar orðinn einn af páfum sjálfur.
Hann boðar nýtt viðhorf til „Orðsins",
„það er ekki lengur „heilagt" með
sama hœtti og áður var I munni
margra klerka. Það er aðeins orð
eins og það, sem talað er og ritað
í dag. Biblían er aðeins gömul bók
með sínum afbökunum og gamal-
kunnum afflutningi manna á sínum
tíma. Það er ekki hennar, að segja
okkur hverju trúa skal, fram yfir það,
sem samrœmist okkar skilningi og
okkar túlkun. Við eigum að velja
og hafna og túlka. Svo kemur önnur
samtíð með sinn skilning og sína
túlkun. Þetta er Lútherstrú--."
Blessaður gamli Lúther. Margt hef-
ur nú á hann verið borið um dagana,
en blöskrað held ég honum hefði
slíkur áburður. Alla daga sína barðist
hann eins og Ijón móti hroka og
sjálfdœmi páfanna í trúarsökum og
hafði Biblíuna eina að vopni. —
Hvar í veröldinni hafa þeir menn alið
aldur sinn, sem baka upp slíkar gaml-
61