Kirkjuritið - 01.04.1972, Qupperneq 96

in siðferðilega efni eða vanda. Pred-
ikunin gerir mögulegt að taka sið-
ferðilegar ákvarðanir í Ijósi kristinna
siðaboða, en predikunin er fjarlœg
jaeim aðstœðum, kringumstœðum, þar
sem hinar siðferðilegu ákvarðanir eru
teknar. Þess vegna er þörf fyrir hóp
manna í söfnuðinum, þar sem hœgt
er að taka á vandanum, eða skrifta-
stóll eða viðtalsmöguleiki við ein-
hvern kunnáttusaman prest og gœt-
inn, — eða þetta allt. Þessa mögu-
leika á að kunngera í söfnuðinum.
Það er þá hér, sem það kemur í
Ijós, að predikun er ónóg í sjálfri
sér tii þess að leiðbeina réttilega
meðlimum safnaðarins. Hér þarf við-
bót. Fólkið verður að eiga kost á
leiðsögn í hverju sérstöku siðferðilegu
atviki á sama hátt og það á kost
á boðuninni í predikunarstólnum.
2. Predikun, sem útskýrir
(The expository sermon)
Þessi tegund predikunar er bœði hin
víðfeðmasta og aðlögunarhœfasta.
Þetta er af því, að Biblían, sem sjálf
felur í sér boðun, er bœði víðfeðm
og aðlögunarhœf. Hún er viðfeðm,
vegna þess, að hún felur í sér og
notar spádóma, Ijóð, speki, bók-
menntir, bréf Nýjatestamentisins og
margt fleira til þess að ná tilgangi
sínum. Hún er víðfeðm, af því að
hún er sérstaklega mannleg bók. Alls
konar menn eru þar augljósir og
alls konar aðstœður. Þar er drama
og grófleiki, viðkvœmni, ákafi og
smámunasemi. Biblían spannar lífið
og getur því lagt efniviðinn í predik-
un, sem er samtímaleg. Þar að auki
94
leggur hún til kviksjá (kaleidoscope)
með frumdráttum, ,skissum", sem erU
nœsta lýsandi fyrir þá öld, sem sV°
mjög er háð myndrœnu. Þessir frum
drœttir kalla á hið talaða orð til a
lífga þessa frumdrœtti í atburðum
nútímans. Biblían hefir í sér fólp1
holdi klœtt Orð Guðs, albúið fyr'r
predikarann, þjónustu hans með vor
um af holdi og blóði. En hin skýran '
(expository) predikun verður a
byggjast á ritskýringu (exegesis). Pa
er ekki hœgt að sniðganga þá vinnU/
sem fœst við að uppgötva, hva
Ritningin felur í sér í hinu sögule9a
samhengi. Hin skýrandi predikun
aðlögunarhœf, sögðum við. Hun
aðlögunarhœf samtíma lífi, en a
lögunin verður fjarstœðukennd og
sannfœrandi, nema hún sé grun
völluð á og miði við það að nálga*
hátt-
nn5
efni Ritningarinnar á frœðilegan
Hin skýrandi predikun þarf tve
konar ögunar og reglu. Hún þarfn
góðrar þekkingar á ritum Biblíunna
og þeim aðferðum, sem frœðimenn5
rrOr
da
an notar, og hún þarfnast þel
hœfni að geta tilreitt efnið han ^
mönnum samtímans í orði. Það,
ekki hœgt að ganga að því v'sl!'
að samtíma maður hafi áhuga ^
Biblíunni. Viturlegra er að ganga ^
því sem vísu, að hann hafi ekki oh y
á henni. Sé hin skýrandi predi
skilin sem nákvœm oq niðurskipu
^ /ij po
ritskýring eingöngu í töluðu mo"'r
mun hún reynast bitlaus með 0 g
Geti predikarinn hins vegar brug ^
upp skuggsjá af lífinu og síðan en,.
Bib11'
urspeglað það með dœmum ^
unc
unnar, þá verður áheyrandinn - ^
það búinn, að sjá sjálfan sig í rn^n
J