Kirkjuritið - 01.12.1973, Qupperneq 8

Nú, öld síðar munu flestir draumar
hins unga kennimanns hafa rœzt með
einhverjum hœtti. Einn stœrsti draum.
ur hans átti þó einna lengst í land.
Aldrei kulnaði þó eldurinn með öllu,
og nú logar hann glaður, og þó hœg-
ur og lcetur ekki mikið yfir sér. í þessu
hefti og hinu nœsta verður eldsögu
þessari enn helgað nokkurt rúm, í
tilefni þjóðhátíðar og í minningu síra
Gunnars og annarra, er eldinn báru.
Kirkjublaðið
Sá var einn draumur síra Gunnars á
Halldórsstöðum, að stofnað yrði til
útgáfu kirkjulegs tímarits. Sá draumur
rœttist, er Þórhallur Bjarnason presta-
skólakennari frá Laufási, hóf útgáfu
Kirkjublaðsins í júlí 1891. í fyrsta
blaði var frásögn af synodu 1891-
Er þar getið fimm mála, er einkum
komu til umrœðu. Eitt þeirra er kristni-
boðsfélag. Er umsögn ritstjóra ýtar-
legust um það mál. Fer hún hér á
eftir, orðrétt:
„Kristniboðsfélag séra Odds V. GíslO'
sonar innra og ytra var vitanlega of
nýstárleg, of stór og um leið of
ákveðin hugmynd til þess að verða
rœdd til gagns, sem eitt af mörguni
málum á fjögurra tíma fundi. Hva^
sjálfa félagsstofnun til innra kristrii-
boðs snertir, hefur efalaust vaknö'®
fyrir mörgum, að verkefni slíks fe"
lags yrði þó aldrei annað en þa®'
sem hverjum presti er skylt að vinna
sem félaga og starfsmanni í kristilegrl
kirkju. Um kristniboð meðal heiðingi0
tók biskup fram, að þá fyrst vœri re|f
að byrja á því helga og háleita starf'/
— sem vitanlega yrði aldrei nem0
smáum stíl hjá oss fátœkum og
mennum, — þegar sá áhugi v03rl
almennt vaknaður að treysta m0^1
til frambúðar á fúsan og góðan vilj0
safnaðanna til dálítilla fjárframl°9°
í þá átt, svo að slík hluttaka landsm*
í kristniboðinu félli eigi þegar um ko
aftur. Þá fyrst mundi slík starfsen”
geta orðið til einhverrar varanlegr°r
blessunar út á við, og eigi síður °r
ið frjóvgandi og fjörgandi fyr*r vort
eigið safnaðarlíf hið innra. Hefði °*
294