Kirkjuritið - 01.12.1973, Qupperneq 30

landi einu saman munu á nœsta ára-
áratug deyja um 50 millj. barna af
hungri eða farsóttum. Allt stafar þetta
af þeirri efnahagslegu staðreynd, að
meiri hluti mannkyns hefur meðaltekj-
ur á mann, sem jafnngilda 50-60 dolI-
urum á ári. Þeir menn, sem segja, að
ekki megi framkvœma fóstureyðingar
af virðingu fyrir helgi mannlegs lifs,
hljóta að eiga við eitthvert annað líf
en það, sem mannkynið býr við um
þessar mundir. Þeir verða einnig að
muna eftir rétti og mannhelgi þeirra
7 barna af 10, sem deyja skömmu eft-
ir fœðingu hjá meirihl. mannkynsins.
Þeir verða að muna eftir mannhelgi
þeirra þjóða, sem heyja svo grimmi-
lega og vonlausa lífsbaráttu, að með-
alaldur þeirra nœr aðeins 30 árum.
Ég þykist þess fullviss, að fulltrúar
íslensku þjóðkirkjunnar séu mér sam-
mála um það, að hér sé um órofa
samhengi að rœða, að mannhelgin
verði að vera ein og óskipt, að taka
verði á þessum hrikalegu vandamál-
um og leysa þau. En ein meginfor-
senda þess, að takist að leysa þau,
er, að mannkynið lœri að stjórna við.
komu sinni með getnaðarvörnum og
fóstureyðingum. Tíminn til að lœra
þetta er svo naumur, að bandarísku
vísindamennirnir frœgu, sem sömdu
skýrsluna um takmörk vaxtarins: ,,The
limits of the growth", telja nauðsyn-
legt, að fjölgun mannkynsins nái núll-
marki frá og með árinu 1975, þ. e. a.
s. að fœðingar og dauðsföll verði
sama talan.
Menn kunna að segja, að þetta
komi lítið við íslensku frv. um fóstur-
eyðingar og ófrjósemisaðgerðir, að
hér á landi séu engan veginn þœr að-
stœður, sem ég hef verið að lýsa. Það
er vissulega rétt. En ef við erum að
reyna að búa til almennar og al-
gildandi siðareglur, eins og mér virð-
ist menn hafa verið að reyna að orða,
verðum við að taka mið af mannkyn-
inu öllu, en ekki einvörðungu okkur,
þessum litla hópi, sem nýtur þeirra
einstœðu forréttinda að búa á íslandi-
Ef sú þróun yrði, sem ég var að lýsa,
mundu þau forréttindi ekki standa
langa hríð."
(Alþingistiðindi 7/1973, bls. 715—717.)
Hinir óvelkomnu og björgun frá
tortímingu
Þegar þetta mikla mál ráðherrans er
lesið, þá kynni það að vera, að ein-
hverjum þœtti það skynsamlegt, en
raunverulega skynsamir menn munu
sjá aðferð blekkinganna í þessah
orðrœðu. Ekki hafa menn, svo vita
sé, haft uppi rök rómversk-kaþólsku
kirkjunnar, þegar um þetta frumvarp
hefir verið fjallað né er þeirra get'
og höfð að viðmiðun í umsögn uíTJ
frumvarpið, sem nefnd, skipuð
biskupi, birti. Sjónarmið rómvers u
kirkjunnar eru heldur ekki á neinn
hátt
til að lítilsvirða. Sú kirkjudeild he |T
valið að standa við þau, og þa®
hennar mál, sem mikill fjöldi man
í heiminum tekur mið af. ^
Hin lútherska kirkja hefir liti®
fóstureyðingar sem neyðarúrr® '
þegar lífi móður er bjargað á kos
að þess barns, sem hún gengur rne
( ummœlum Magnúsar Kjartansso ^
ráðherra felst það, svo ódulbúi
tjáð, að varnarlausir og hinir sm®5
316