Kirkjuritið - 01.12.1973, Síða 46

(þ. e. C. W. M. E.) eins og að framan
greinir.
Þessar alþjóðlegu kristniboðsráð-
stefnur hafa allt frá 1910 verið haldn-
ar með mismunandi löngu millibili og
sú síðasta og 8. í röðinni um áramótin
1972/73 1 Bangkok.
Eftir 7. ráðstefnuna, sem var í Mex-
iko 1963 fór svo um munaði að koma
í Ijós, að langt var frá því að sjónar-
mið allra fœru í sama farveg. Á þess-
um 10 árum, sem nú eru liðin, hefur
margt gerzt og línurnar skýrzt ennþá
betur.
Kristniboð eða félagsleg aðstoð
Um aldir hefur kristniboðsstarfinu ver-
ið skipt í þrjú starfssvið: Líknarstarf,
skólastarf og beina boðun. Hvað
snertir líknar- og skólastarf, þá hefur
mikið gott verið gert. Allir eru líka
sammála um þessa þcetti kristniboðs-
starfsins. Heimsráð kirkna hefur m. a.
gert stórt átak í þessum efnum ásamt
með öðrum góðgerðarstofnunum.
En þegar um trúboðið sjálft er að
rœða, þá greinir menn mjög á um
framkvœmdina og sjálfan grundvöll-
inn.
Það sjónarmið, sem heimstrúboðs-
nefndin í Heimsráði kirkna hefur haft
síðustu árin, er vœgast sagt hœpið,
ef miða á t. d. við kristniboðsskipun
Jesú Krists sjálfs. Phillip Porter, sem
var formaður nefndarinnar, hefur lagt
á það áherzlu, að kristniboðsstarfið
eigi fyrst og fremst að vera félagsleg
aðstoð og ekki beri að heimta af heið-
ingjunum hugarfarsbreytingu eða að
þeir skipti um trúarbrögð.
Sú kenning, að Kristur sé hulinn í
hinum ýmsu trúarbrögðum, er einnig
hátt skrifuð hjá nokkrum ráðandi
mönnum í Heimsráði kirkna. Að þeirra
mati þarf aðeins að kalla fram þenn-
an Krist. Þeir leggja á það áherzlu, að
öll trúarbrögð séu jöfn og því þurfi
aðeins að koma á „dialog" (samrœð-
um) milli þeirra með það fyrir augum
að sameina þau. Þessi sameining a
svo að leiða til friðar um alla heims-
byggðina.
Hér finnst ýmsum of langt gengið,
og er það engin furða. Hvar vœn
kristindómurinn ef postularnir hefðu
verið boðendur þessa „fagnaðarerind-
is".
Evangeliskir guðfrœðingar hafo
mótmœlt þessu harðlega. Þeir benda
á Jesúm Krist, sem Biblían boðar, ’
benda á hann, sem sagði: „Ég er veg-
urinn sannleikurinn og lífið, engina
kemur til föðursins nema fyrir mig
(Jóh. 14:6).
Það fer ekki milli mála, að þessi
tvö sjóónarmið eru ólík. Útkoman hef'
ur einnig orðið sú, að kristniboðshreyf'
ingin í heiminum hefur klofnað um
þessi sjónarmið. Áherzlan í starfiau
gefur þetta einnig til kynna. Þeir, serrj
lengst eru til vinstri, stunda svo r1
eingöngu þjóðfélagslegt umbótö
starf meðan hinir, sem lengst eru 1
hœgri, leggja alla áherzluna á boðun
trúarinnar.
Frankfurt-yfirlýsingin
Fjórða marz 1970 var haldin ráð
stefna í Dominikanaklaustrinu í Fraa ^
furt am Main. Þar voru samankoran
332